Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Tekst biblijny: Ewangelia św. Łukasza 1:31–32
Data opublikowania: 23. 12. 2006
Czas odtwarzania: 21:59 min
Rozmiar pliku: 2968 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 369 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: Ewangelia św. Łukasza 1:31–32 Data opublikowania: 23. 12. 2006 Czas odtwarzania: 21:59 min Rozmiar pliku: 2968 kB Posłuchaj/Pobierz
|
Na świecie jest wiele sławnych imion, które zapisały się złotymi głoskami w historii świata i które ze czcią wymawiają wszystkie pokolenia. Imiona te związane są z wielkimi dziełami ludzkiego ducha, myśli filozoficznej, z odkryciem praw fizyki i dziełami techniki. Każde z tych imion reprezentuje jakąś ściśle określoną dziedzinę życia ludzkiego. Lecz gdy wypowiadamy Imię JEZUS, to jest ono związane ze wszystkim, co ludzkie, ze wszystkimi dramatami i cierpieniami człowieka, zawierające w sobie największe tęsknoty i zaspokojone pragnienia ludzkich serc, radości i szczęścia, których nie jesteśmy wstanie wypowiedzieć. W Imieniu PANA JEZUSA została wyrażona pełnia zainteresowania BOŻEGO człowieka, Jego życiem i tym wszystkim, co je wypełnia. Tylko jedno Imię – JEZUS – reprezentuje sprawy ziemskie w Niebie i sprawy Nieba na Ziemi; grzeszników przed BOGIEM i BOGA wśród celników; ubóstwo przed królami i królów w stajni przed żłobem. Przeplata się ona jak złota nić we wszystkim, co ludzkie i co boskie, łącząc je w jedno zagadnienie, w jeden splot nierozdzielnych spraw.
To wyjątkowe Imię, BÓG nadał Swojemu SYNOWI. Wiele rzeczy związanych bezpośrednio z produkcyjno – konsumpcyjnym życiem człowieka zlecił BÓG samemu człowiekowi do określenia i do rozwiązania. W raju przyprowadził do Adama zwierzęta i ptaki, by ten dowolnie nadawał im imiona. „Nadał tedy człowiek nazwy wszelkiemu bydłu i ptactwu niebios, i wszelkim dzikim zwierzętom. (1Mojż.2,20). Człowiek do dziś nazywa po imieniu także wszystko, co jest w przestworzach: planety, gwiazdy, mgławice, konstelacje i całe światy. BÓG akceptuje te wszystkie nazwy. BÓG pragnie człowieka włączyć w Swoje dzieło i zobowiązać do współpracy w cudzie tworzenia.
Gdy zaś chodziło o Jego własne Imię, to tej swobody nie zostawił już ludziom. Mojżeszowi i innym Swoim posłańcom podaje konkretne imiona. I oto po upływie wieków, pewnego dnia, w mieście Nazaret przed Marią panną, anioł Gabriel, zwiastuje jej poczęcie z DUCHA Świętego i Imię, którym nazwie urodzone dziecię: „I oto poczniesz w łonie i urodzisz SYNA, i nadasz MU Imię JEZUS. Ten będzie wielki i będzie nazwany SYNEM NAJWYŻSZEGO. I da MU PAN BÓG tron Jego ojca Dawida.” (Łuk.1,31-32). Człowiek współpracuje tutaj z BOGIEM. Lecz, mimo, iż mógł ON tutaj nadać Imię, jakie chciał, jedno z najpiękniejszych, to jednak BÓG Sam przygotowuje Imię, a akt nadania Jego zleca człowiekowi.
Imię JEZUS – znaczy PAN zbawia. Na to Imię oczekiwali już pierwsi grzesznicy, którzy przez swój upadek zamienili wspaniały raj na padół łez i trudów. Imię to przewijało się w snach i wizjach proroków, w centrum niesionej przez nich pociechy narodowi będącej w niewoli. EMANUEL – PAN z nami, nie zginiemy na wieki. To Imię zatrzęsło tronem królewskim i zatrwożyło możnych tego świata. To Imię stało sie sygnałem dla Piotra i synów Zebedeuszowych do porzucenia sieci rybackich, a dla Mateusza - budki celnej ze wszystkimi szachrajstwami, by od tej chwili łowić dusze ludzkie dla Radosnej Nowiny. To Imię rozchodziło się bez telegrafu z szybkością iskry elektrycznej po miastach i wsiach Judei, nad brzegami Morza Galilejskiego i po zaułkach świętego miasta.
To Imię było droższe niż srebro i złoto dla wszelkiej nędzy, choroby i wcielonych nieszczęść, gdy wołały do Niego nieme usta, szukały niewidzące oczy, wyciągały się trędowate ręce i chrome kikuty. To Imię JEZUS zostało napisane po hebrajsku, po grecku i po łacinie i zawisło na krzyżu między Niebem i Ziemią na znak pojednania BOGA z grzesznym człowiekiem. Ale nie wszyscy chcą w tym Imieniu znaleźć zbawienie i nie u wszystkich budziło Ono zachwyt. Gdy pojawiło się na widowni dziejów i wpisane zostało w księgi cesarskie, już wtedy budziło protesty. Herod usiłował Je zgładzić a Piłat zniszczyć przez ubiczowanie i ukrzyżowanie; zaś Żydzi zdusić w zamurowanym grobie. Natomiast wszystkim głoszącym to Imię w manifestacji nowego życia, prześladowano, więziono i zabijano. Ogniem i żelazem chciano wypalić to Imię z dziejów świata i z dziejów ludzkich serc, lecz „daremnie płonącą pochodnię przysypujesz ziemią” mówi Homer w Odyssei. Nie można tego Imienia zignorować, nie można Go nie dostrzec, ani uciec przed Nim. W Imieniu Jego jest głoszone wszystkim narodom opamiętanie dla odpuszczenia grzechów.
Siedemset lat przed narodzeniem się PANA JEZUSA tak opisuje to wydarzenie prorok Izajasz „Albowiem Dziecię narodziło sie nam, SYN jest nam dany i spocznie władza na Jego ramieniu, i nazwą GO: Cudowny Doradca, BÓG Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.” (Iz.9,5). Rzeczywiście był ON Dziwny w swym pochodzeniu. Jest ON obrazem niewidzialnego BOGA i pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych. (Kol.1,15). Był ON dziwny w Swoim narodzeniu. Dziwne, więc były proroctwa, życie, działanie, nauczanie, śmierć, zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie. Radny oznacza doradzający, odpowiadający wielu potrzebom, wynikającym z życia i jego problemów. Na każdym odcinku życia potrzebni są radni. W życiu trzeba umieć zaradzić, doradzać i słuchać rad. Nie zawsze rady są właściwe, nieraz wręcz zgubne, katastrofalne. Ale CHRYSTUS PAN jest najlepszym doradcą. Jego rady są pewne, przeniknięte mądrością i stoją ponad czasem. Objął ON tymi radami zagadnienia moralne, etyczne, a przede wszystkim zbawienie człowieka. W błogosławieństwach, które są zawarte w Mat.5,3-12, zawarta została najwyższa mądrość życia.
BÓG Mocny – te silne słowa brzmią paradoksalnie, przecież z wyglądu podobny był nam. Przyjrzyjmy się Jego działaniu w dojrzałym wieku. „I zdumiewali się wszyscy, tak, iż pytali się nawzajem:, Co to jest? Nowa nauka głoszona z mocą! Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są MU posłuszne. (Mk.1,27). „A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli JEZUSA, ujrzawszy trzęsienie Ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste TEN był SYNEM BOŻYM.”(Mat.27,54). Tak, to ON jest BOGIEM Mocnym. OJCIEC Wieczności. Przemija świat i postać tego świata. Jednak PAN JEZUS był, jest i będzie po wieki wieczne. ON jest większy niż sama wieczność, bo ON jest OJCEM wieczności. ON jest przed wszystkimi i wszystko w NIM stoi. KSIĄŻE pokoju. Dzisiaj, jak nigdy przedtem oceniamy wartość pokoju. Dzisiaj wszyscy wiedzą, co nam najwięcej zagraża. Świat wszelkimi sposobami szuka pokoju. Podpowiada to instynkt samozachowawczy.
Pismo Święte wskazuje na PANA JEZUSA jako KSIĘCIA Pokoju. W nauce PANA JEZUSA nie ma wezwań do wojny, natomiast są liczne wezwania do pokoju na Ziemi. Nawet, gdy Sam był zagrożony, gdy użyto miecza w Jego obronie, nie pochwalał tego. W tym tkwią przyczyny, dlaczego jest taki urok i stałość Świąt Pamiątki Narodzenia PAŃSKIEGO. Błogosławieni są ci, którzy w narodzonym CHRYSTUSIE PANU widzą BOGA Wieczności. Niechże ta Radosna Nowina wszystkie nasze uczucia i postanowienia zamienia w szlachetne czyny, które całe nasze życie obrócą w miłość. Tej odmiany w każdym sercu oczekuje BÓG. Nie wystarczyć tylko wierzyć, ale trzeba mieć wrażliwość serca na niedolę ludzką i głębokie poczucie człowieczeństwa.
SYN BOŻY stał sie SYNEM CZŁOWIECZYM, aby zbawić człowieka, aby wyciągnąć go z upodlenia, nędzy i grzechu. Przyszedł, aby zbawić to, co było zginęło i co ginie każdego dnia. Oby PAN JEZUS nauczył nas ratować ginących i podnosić upadłych, pocieszać smutnych i radować się z każdego serca powracającego do OJCA. Ilekroć rozważamy wcielenie Słowa Przedwiecznego, głębiej pojmujemy, co to znaczy, że BÓG wszedł w życie ludzkie. ON nie tylko interesuje się każdą istotą ludzką, ale ją miłuje i buduje Swe Królestwo czynem pełnym miłości. Niebo otwarło się nad Ziemią i BÓG zstąpił i zamieszkał wśród nas. Nie dziwmy się, że przyszedł jako dziecię; Wszyscy, bowiem musimy się stać jako dzieci, aby posiąść ich czułość, szczerość i prawdomówność. Wszyscy musimy zaufać BOGU, jak dzieci ufają swym rodzicom, inaczej nie wejdziemy do Królestwa BOŻEGO. BÓG pragnie odnowić serca ludzkie, przybliżyć ludzi do Siebie i nauczyć ich tak żyć, aby Królestwo Jego powstało na Ziemi, tak, jakie jest ono w Niebie. Świat długo czekał na tę noc objawienia BOŻEGO.
Pamiątka przyjścia na świat SYNA BOŻEGO pozostanie na zawsze świętem rodzinnym, świętem głębokich wzruszeń i przeżyć. Bo od tej chwili wszystko się zmienia. Znika niepewność a napełnia nas cicha, głęboka pewność BOGA w naszym życiu. Jego obecność zwiastują aniołowie. Świadomi objawienia BOŻEGO, chciejmy mocą tej prawdy odmienić życie osobiste, aby w duchu Ewangelii wszyscy ludzie żyli w miłości i sprawiedliwości, w zgodzie i pokoju. Aby w naszych domach nie było gniewu, zawiści i zazdrości, ale abyśmy wszyscy byli jedno w CHRYSTUSIE PANU, tak, jak ON jest jedno z OJCEM Swoim. Każdy z nas spotka się z tym Imieniem gdyż jest Ono nieuniknione i mieści się w nas i znajduje się poza nami. Rozbrzmiewa Nim dziś ziemski padół i stropy Nieba. Brzmi często naiwnie, ale donośnie. Jeżeli w Święta Pamiątki Narodzenia PAŃSKIEGO brzmi dziecinnie to, dlatego, byśmy MU pozwolili narodzić się w naszych sercach, by dojrzało do wiecznej radości i zbawienia. W ogniach tych Świąt niech jaśnieje Imię PANA JEZUSA w naszych sercach i w gronie rodzinnego ciepła.
Módlmy się!
BOŻE Święty, TY w Swej miłości do nas grzeszników posłałeś SYNA Swojego umiłowanego, aby pojednać nas z Sobą. Ta miłość jest tak niepojęta i święta, której nikt nie zdoła zgłębić. Jedno, co mogę zrobić, to oddać się mojemu ZBAWICIELOWI, aby zamieszkał w moim sercu i kierował moim życiem, bo ON wykupił mnie z mocy diabła przez przelanie niewinnej Swojej Krwi. Niech będzie błogosławione Imię mojego BOGA OJCA, SYNA i DUCHA Świętego. Amen.