Audycja nr: 365 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: Ewangelia św. Jana 1:1–18; 1 List do Koryntian 12:8–10 Data opublikowania: 25. 11. 2006 Czas odtwarzania: 22:40 min Rozmiar pliku: 3061 kB                         Posłuchaj/Pobierz

Zanim będziemy zastanawiać się nad naszą wiarą w BOGA, to musimy najpierw pomyśleć o tym, w jaki sposób możemy poznać BOGA, Jego istnienie oraz Jego charakter. Najprostszą odpowiedzią na to pytanie jest stwierdzenie, że znamy BOGA jedynie, dlatego, że ON Sam chciał nam się objawić. Człowiek, jako istota ograniczona nie ma możliwości i zdolności poznania wielkości BOGA. Człowiek nie może poznać świętego i sprawiedliwego BOGA, dlatego, że jest istotą grzeszną. Jest to wielka łaska, że BÓG objawił się grzesznemu człowiekowi. Upodobało się BOGU użyć innych dróg i doprowadzić człowieka do żywej społeczności z NIM. Tymi innymi drogami są: życie i działalność PANA JEZUSA CHRYSTUSA oraz Pismo Św.

Prawie we wszystkich wiekach ludzie dochodzili do wiary i oddawali cześć jakiejś mocy większej od człowieka. Np. twierdzono, że sam fakt istnienia bytu wszechświata zakłada konieczność istnienia Stwórcy. Istnienie piękna i porządku we wszechświecie oraz dobro, sprawiedliwość i miłość w materialnym świecie jest dowodem istnienia bytu moralnego i duchowego. Niezależnie od tego jedno jest pewne, że wszechświat nie jest samowytłumaczalny ani samowystarczalny i dlatego wiara w BOGA nie może być racjonalnie uzasadniona. Wszelkie dowody bardzo niewiele mówią o istocie BOGA. Ale są ludzie, którzy słyszeli głos BOGA. Dotyczy to szczególnie dziejów narodu izraelskiego. Naród ten był przekonany, że BÓG jest czynny w życiu indywidualnym i zbiorowej społeczności. BÓG używał proroków jako Swoich przedstawicieli i zwiastunów oraz objawiał się jako BÓG sprawiedliwy i miłosierny. Objawił ON także, że Izrael jest ludem wybranym, od którego wymagał nie tylko czci, ale również sprawiedliwości i miłości w życiu społecznym i państwowym. Ten BÓG jest PANEM całego stworzenia i moralnym stróżem dziejów.

W pewnym określonym dniu będzie ON sądził świat i ustanowi Królestwo sprawiedliwości. Celem BOŻYM jest, więc zbawienie człowieka. Dlatego właśnie wybrał Izraela i zwierzył mu misję rozpowszechnienia prawdziwej religii wśród wszystkich narodów. Ponieważ zaś Izrael został obezwładniony pod względem duchowym i moralnym, stał się niezdolny do spełnienia tej misji. BÓG dał obietnicę o przyjściu wybawcy – MESJASZA, który jest różnie opisany. Raz jako KRÓL z dynastii Dawida, innym razem jako Sługa PANA. Jednak w dalszym ciągu jest ono niekompletne. Dopiero przyjście na świat CHRYSTUSA PANA było najwyższym dopełnieniem objawienia, które rozpoczął BÓG w dziejach Izraela. PAN JEZUS głosił, że jest TYM, którego przepowiadali prorocy (Mat.5,17; Łuk.24,44). Mówił, że jest SYNEM BOŻYM (Mat.11,25-27). Słowom Swoim nadawał autorytet BOŻY (Mk.2,1-12; 13,31 i 14,62). Ponadto czyny, cuda i charakter PANA JEZUSA były wyrazem objawienia BOGA (Łuk.12,54-56; Jan.3,2 i 14,11). Całe życie PANA JEZUSA było życiem w miłości, które jest cechą charakterystyczną Jego OJCA (Mk.2,17 i 10,21-45 oraz Łuk.19,1- 10), a śmierć była ukoronowaniem tego życia w zupełnym oddaniu się służbie dla człowieka. Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie były dowodem, że BOGU upodobało się dzieło Jego SYNA (Dz.Ap.3,14 i Rz.1,4). Uczniowie PAŃSCY spędzili pozostałą część życia na zwiastowaniu Ewangelii o PANU JEZUSIE, który pojednał człowieka z BOGIEM. Wpływ Ewangelii na życie człowieka aż do naszych czasów jest dalszym dowodem, że PAN JEZUS prawdziwie ludziom objawił BOGA.

Objawienie BOGA w PANU JEZUSIE CHRYSTUSIE jest doskonałe i niepowtarzalne. W najwłaściwszym tego słowa znaczeniu jest ON Słowem BOŻYM (Jan1,1- 18). „BÓG, który częstokroć i wieloma sposobami mówił w dawnych czasach do ojców przez proroków, w te dni ostatnie mówił do nas przez SYNA.” (Hebr.1,1). Nasuwa się jednak pytanie, jak ludzie żyjący w czasach, w których nie można oglądać CHRYSTUSA PANA w ciele, mogą poznać BOGA? Na to pytanie jest odpowiedź pozytywna. Istnieje jeszcze jedno źródło objawienia. DUCH Św. uzdolnił pewnych mężów do spisania i skompletowania oraz przekazania przyszłym pokoleniom świadectwo o otrzymanym objawieniu. Jesteśmy, zatem wstanie poznać objawienie BOŻE w naturze i w PANU JEZUSIE za pośrednictwem natchnionego Słowa BOŻEGO. Słowa w Biblii są objawieniem, dzięki któremu BÓG i dzisiaj do człowieka przemawia. Dzięki temu Słowu PAN JEZUS nie jest martwą osobą, lecz żywym SYNEM BOŻYM. Dlatego chrześcijanie i w naszych czasach mogą powiedzieć, że znają PANA i mają z NIM społeczność. W Zborach chrześcijańskich istnieją jeszcze inne formy objawienia BOŻEGO. A są to dary duchowe. W tej aud. zajmiemy się jednym z ważnych darów jakim jest mowa mądrości.

Na liście darów duchowych (1Kor.12,8-10) na pierwszej pozycji jest słowo „mądrość.” W Przyp.Sal. 4,7 Czytamy: „Początek mądrości jest taki: Nabywaj mądrości i za wszystko, co masz, nabywaj rozumu.” Bez mądrości nawet poznanie może zakończyć się fanatyzmem. Prawidłowe używanie wszystkich pozostałych darów DUCHA Św. musi mieć oparcie we właściwym docenianiu słowa mądrości. Miłość BOŻA, opisana o darach duchowych w (1Kor.13,1-8) jest główną cechą serca i ma budujący wpływ na Zbór. Słowo mądrość jest jednym z ważniejszych darów, o które usilnie mamy się starać. Wszystkie dary umieszczone są na liście objawów DUCHA Św. i są częścią wyposażenia duchowego. „Albowiem jednemu przez DUCHA bywa dana mowa mądrości, a drugiemu mowa umiejętności przez tego DUCHA...A to sprawia jeden i ten sam DUCH.” Z tego wniosek, że nie ma innego podejścia do zagadnienia darów duchowych, jak tylko uznanie ich za nadprzyrodzone działanie DUCHA Św. Nikt nie będzie poważnie twierdził, że dary uzdrowienia miały jakikolwiek związek z naukami medycznymi, albo, że dar języków był po prostu zwykłym opanowaniem języków obcych. Tak, więc dary słowa mądrości i słowa poznania są nadprzyrodzone i są częścią działania BOŻEGO w Kościele i przez Kościół, w którym DUCH Św. się objawia.

W 1Liście do Kor. w rozdziałach od 1-3 słowo „mądrość” i jego pochodne podkreślona jest tam różnica między mądrością ludzką a mądrością BOŻĄ. Ap. Paweł z naciskiem podkreślał, że pozostawił naturalną mądrość, którą niewątpliwie posiadał. Stwierdza dalej, że tego rodzaju mądrość przychodzi przez objawienie. Używanie słowa daru mądrości jest szczególnie podkreślana przy zwiastowaniu Ewangelii oraz o tych rzeczach, które przygotował BÓG tym, którzy GO miłują. Innymi słowy jest to nauczanie głębokich spraw BOŻYCH, Jego dróg zbawienia, które jedynie DUCH Św. może zbadać i objawić. Jedynie ci, którzy próbowali już mówić kazania na temat tych wielkich prawd ewangelicznych, wiedzą jak słabe są ludzkie siły. Jesteśmy przekonani, że w natchnionych kazaniach występuje często płomień objawienia, w rezultacie, którego serca zaczynają pałać. Tego rodzaju objawy DUCHA Św. nadal mają miejsce w Kościele. Łatwo można rozpoznać dar mądrości w udzielaniu rad, które mają bardzo istotne znaczenie w życiu Kościoła. Życie Zboru zawsze wykazuje potrzebę mądrego kierownictwa. Powstają różne sytuacje i delikatne problemy nawet w śród najbardzej uduchowionych wierzących. Żadne przebudzenie nie usunie tych praktycznych problemów. Dzisiaj wielu Zborom zagraża pokusa stosowania cielesnych zasad i świeckich metod, zamiast kierowanie się mądrością, która pochodzi z góry.

Nie wolno nam zapominać, że Kościół jest ciałem duchowym, stąd nawet problemy w sprawach finansowych, są w zasadzie sprawami duchowymi. Dlatego mądrość potrzebna jest w kierowaniu Zborem. Pierwsza potrzeba Zboru nie polega na posiadaniu ludzi zdolnych w swym zawodzie, ale o wiele bardziej posiadanie mężów pełnych DUCHA Św. i mądrości. Wśród wielu rzeczy, których Ap. Paweł doświadczał w trosce o wszystkie Zbory miał bogate przeżywanie daru słowa mądrości. Jest interesująca braterska rekomendacja Ap. Piotra odnośnie listów Pawłowych, które zostały napisane - jak powiada – „według danej mu mądrości.” (2Pt.3,15). Słowa mądrości mogą być najprędzej rozpoznane u osób, które BÓG powołał do rządzenia i kierowania Zborem. Jednak BÓG nie ograniczył objawu tego daru wyłącznie do tych osób, ale każdy wierzący może oczekiwać objawienia się każdego daru, gdy tylko zaistnieje taka potrzeba.

PAN JEZUS pozostawił nam wspaniałą obietnicę, że da nam „usta mądrości” dla skutecznego odparcia przeciwników. Realizacja tej obietnicy jest zadaniem DUCHA Św. Dwa wydarzenia z życia PANA JEZUSA są dobrym przykładem objawienia słowa mądrości. Jego pytanie postawione arcykapłanom na temat chrztu Jana. (Mat.21,25), a drugie pytanie dotyczyło płacenia podatku cesarzowi. (Mat.22,21). Była to tak mądra odpowiedź, że do dziś wzbudza najwyższy podziw.

Na koniec słowa przestrogi. Są tacy, którzy uważają siebie za posiadających dar słowa mądrości i czują się powołani do nieomylnego rozwiązywania wszystkich zagadnień w każdej chwili. Otóż w tym sensie, w jakim niektórzy sądzą, to nie ma takiego daru. Albowiem jest to dar słowa mądrości i ma na uwadze wypowiadaną mądrość poprzez bezpośrednie dotknięcie DUCHA Św. w odpowiedniej chwili, a nie stały depozyt nadprzyrodzonej mądrości. Wierzący nie stają się magazynem tego rodzaju mądrości. Albowiem wszystkie skarby mądrości i poznania skryte są w CHRYSTUSIE PANU. Człowiek wierzący, który w poprzednich chwilach doświadczał przebłysku nadprzyrodzonego daru duchowego, pozbawiony łaski CHRYSTUSA PANA może wypowiedzieć słowo, gdzie będzie brakowało zdrowego rozsądku. Objawienie daru jest przedmiotem BOŻEJ niezależności i ma ścisły związek z przebywaniem w pełności DUCHA Św. i z trwaniem w nieprzerwanej społeczności z PANEM.

Módlmy się!

Ukochany nasz OJCZE, jesteśmy TOBIE wdzięczni, że dla zasług naszego ZBAWICIELA mamy dostęp do tych cennych darów duchowych, tak potrzebnych dla naszego rozwoju duchowego. W obecnych czasach, tak bardzo jest nam potrzebny dar mądrości, abyśmy mogli w sposób właściwy ocenić każdą sytuacji, w jakiej będziemy się znajdować. Za wszystko bądź pochwalony i uwielbiony w naszym PANU i ZBAWICIELU. Amen.

(92–A1)