Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Tekst biblijny: Ewangelia św. Jana 1:3–4; 5:24
Data opublikowania: 30. 09. 2006
Czas odtwarzania: 21:48 min
Rozmiar pliku: 2945 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 351 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: Ewangelia św. Jana 1:3–4; 5:24 Data opublikowania: 30. 09. 2006 Czas odtwarzania: 21:48 min Rozmiar pliku: 2945 kB Posłuchaj/Pobierz
|
Jakże bogata treść zawarta jest w słowie „życie.” Każdy z nas z chwilą przyjścia na świat został postawiony na drogę prowadzącą do wieczności. Człowiek został stworzony na podobieństwo BOGA. Wszystko przeminie, ale człowiek będzie istniał wiecznie. Z niczego nic nie powstaje. Jedynie życie może dać życie. Życie pochodzi od BOGA i do Niego musi wrócić. Uczynił ON nas na Swoje podobieństwo, wyposażając je w wolność moralnego działania. Człowiek obdarowany wolnością może odmówić BOGU prawa do naszego życia. Ale w ten sposób idziemy drogą Adama i naśladujemy grzech; zaś życie nasze traci sens. Jednak BÓG zażąda od nas powierzonego nam na krótki czas życia wiecznego. Zatem pytanie:, Co zrobić, aby nasze życie było darem najwartościowszym? Czym jest życie? Oto pierwsze pytanie, jakie zadaje nam dziecko i ostatnie, jakie zadaje sobie mędrzec. W wielu dziedzinach wiedza ludzka posunęła się bardzo daleko do przodu, ale na pytanie tajemnicy życia nie potrafi odpowiedzieć. Chodzi o to, w jaki konkretny sposób można odpowiedzieć na pytanie:, Jaki jest nasz stosunek do ciała i myśli? Co staje sie z chwilą śmierci? I w jakiej formie istnieje życie pozagrobowe?
Kluczem zagadki życia jest Ewangelia. Zaś dawcą życia wiecznego jest CHRYSTUS PAN, gdyż wszystkie rzeczy stały się przez NIEGO. (Jan.1,3-4). Słowo „życie” wypowiadał PAN JEZUS bardzo często, gdyż stanowiło ono centrum Jego zwiastowania. Z naciskiem podkreślał:, „Kto Słowa MEGO słucha i wierzy Temu, który MNIE posłał, ma życie wieczne i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł z śmierci do życia.” (Jan.5,24). Nad grobem Łazarza powiedział:, „JA jestem zmartwychwstaniem i życiem.” Gdy zaś rozerwał więzy śmierci i powstał z grobu, wyjaśniał im Pisma, dowodząc prawidłowości i zgodności Swoich przeżyć z odwiecznym planem BOŻYM. Przyszedł ON, aby szukać i zbawić zgubionych. Znalezionym zaś i zbawionym daje życie obfite. Tajemnica obfitego życia tkwi w tym, że „kto straci życie swoje dla PANA JEZUSA, znajdzie je.” A w jaki sposób to nowe życie jest podtrzymywane? ON powiedział:, „Kto mieszka we MNIE a JA w nim, ten przynosi wiele owocu, bo beze MNIE nic uczynić nie możecie.” (Jan. 15,5).
Nasze potrzeby są bardzo zróżnicowane. Jednak przy głębszym zastanowieniu stwierdzamy, że potrzeby naszego życia duchowego są ważniejsze od potrzeb ciała. Nasze pragnienia i tęsknoty duszy ludzkiej nigdy nie zostaną zaspokojone przez zadośćuczynienie fizyczne, intelektualne, społeczne czy etyczne. Człowiek jest istotą religijną i ukierunkowaną ku BOGU i tak długo będzie ono niespokojne, aż jego serce nie spocznie w NIM. Biblia stwierdza stanowczo, że człowiek może mieć społeczność ze swoim STWÓRCĄ. Rozum i doświadczenia przekonują nas o przemijającym stanie wartości doczesnych. Zaś instynkt i intuicja świadczą o tym, że życie nie kończy się śmiercią ciała. Dlatego nasze serca drżą przed JEGO sprawiedliwością i tęsknią za JEGO wskazówkami. Jak możemy szukać, poznać, kochać, słuchać i podobać się BOGU? ON jest DUCHEM, a my jesteśmy ciałem. ON jest nieograniczony, my zaś jesteśmy ograniczeni. ON jest święty, a my jesteśmy grzeszni. Czy może ON słyszeć nas, gdy do NIEGO wołamy? Czy może współczuć, gdy cierpimy i przebaczać, gdyż jesteśmy grzeszni? Jak zbliżymy się do NIEGO i jak staniemy przed JEGO obliczem w chwili śmierci?
Uzyskanie właściwych odpowiedzi na powyższe pytania jest naszą najistotniejszą potrzebą. Właściwe odpowiedzi, wszystko, czego potrzebujemy od BOGA znajdujemy w PANU JEZUSIE CHRYSTUSIE, który jest doskonałym BOGIEM i CZŁOWIEKIEM. ON oświadcza:, „JA i OJCIEC jedno jesteśmy.” Rozważmy każdą potrzebę pochodzącą od BOGA w naszym życiu. Czy potrzebujemy BOGA jako nieograniczonej mądrości, świętości, miłości i chodzenia z NIM w stałej społeczności? Uczyńmy słowa Ap. Pawła własnymi słowami:, „...żyję już nie ja, lecz żyje we mnie CHRYSTUS.” (Gal.2,20). Potrzebujemy Pocieszyciela i przewodnika w swoim życiu. Prośmy, więc PANA JEZUSA a da nam obiecanego DUCHA Świętego. Spójrzmy w górę i oczekujmy wypełnienia obietnicy danej nam przez aniołów:, „Ten JEZUS...tak przyjdzie, jak widzieliście GO idącego do Nieba.” (Dz.Ap.1,11).
Najistotniejsza potrzebą ludzkości jest potrzeba posiadania w swoim sercu BOGA; ON Sam pragnie zaspokoić naszą potrzebę w PANU JEZUSIE. I tu jest rozwiązanie problemów naszego życia, objawienie Jego tajemnicy i osiągnięcie naszych celów. Spotkanie to gwarantuje pokój wewnętrzny i radość życia. Jakie są podstawowe cele naszego życia? Zadajmy sobie pytanie: Po co żyjemy? Nasze życie jest tylko wtedy wartościowe, gdy wartościowe są jego cele. Te cele u poszczególnych ludzi są bardzo zróżnicowane. Wielu ludzi ma trudności w sprecyzowaniu celu swego życia. PAN JEZUS mocno podkreślał celowość naszego życia w słowach:, „Nie możecie BOGU służyć i mamonie.” (Mat.6,22). Nic nie rujnuje tak życia jak podzielone cele. Rozbicie wewnętrzne, chaos umysłowy, rozdwojone zamiary i deprawacja duchowa w postaci obłudy – oto rezultat tego podziału. Człowiek nie posiadający sprecyzowanego swego celu życia, do którego konsekwentnie zmierza jest człowiekiem słabym, bezwartościowym i ostatecznie życiowym bankrutem.
Według nauki PANA JEZUSA prawdziwymi celami życia są: Wzrost wiary, która jest czynnikiem aktywnym, ulegając nakazom PANA JEZUSA i przewodnictwu DUCHA Świętego. Wierność, która jest podstawową zasadą życia przez rozszerzanie Królestwa BOŻEGO na Ziemi. Ofiarna służba, jak np. bezinteresowność i umiejętność współpracy z innymi. Upodabnianie się do PANA JEZUSA, które jest BOŻYM celem udostępnionym w CHRYSTUSIE PANU każdemu wierzącemu. Oznajmianie każdemu o zbawieniu dokonanym przez PANA JEZUSA. Wszelkimi sposobami skutecznie świadczyć zgubionym, znajdującym się w najbliższym otoczeniu i aż po krańce Ziemi. Życie w ten sposób związane z PANEM JEZUSEM będzie życiem wartościowym. Następną cechą to: Właściwe gospodarowanie tymi możliwościami.
Jeżeli całe życie należy do BOGA, to winno ono ulegać woli swego właściciela. Do J+ego, bowiem dyspozycji należy, nasz czas, zdolności, wszelkie możliwości służby w Jego Imieniu, środki materialne itp. I jako ostatnia wymieniana tu cecha to, Pewność nieśmiertelności. Życie przeżyte w świetle wieczności jest pełną realizacją tego, że musimy wszyscy stanąć przed sądem CHRYSTUSA PANA, aby każdy otrzymał według tego, jak czynił w ciele, czy dobrze czy źle. Realizacja tego celu jest gwarancją wielkiego i wiernego życia na Ziemi oraz bogatej i chwalebnej nagrody w przyszłości. Możliwe są dwie konsekwencje życia. Może ono być zachowane lub stracone. W jaki sposób możemy upewnić się zachowując życie i unikając tej strasznej tragedii tracąc życie? PAN JEZUS przyszedł, aby nas zbawić i udostępnić nam możliwość życia. Szedł ON wśród „spracowanych i obciążonych,” niosąc im pocieszenie i ulgę. Nawet w chwili niewysłowionych cierpień zachował spokój wewnętrzny. Wspaniała tajemnica tego spokoju była przedmiotem pragnień i tęsknot dusz ludzkich.
Pewność zdrowia, bogactwa i siły nigdy nie gwarantowały spokoju wewnętrznego. Z osiągnięć takiego ideału życia zawsze na dnie pozornego zadowolenia pozostawał osad rozczarowania. Czyż naprawdę nie ma niezawodnego przepisu na właściwe życie? PAN JEZUS kategorycznie odpowiada, że jest! Świat szukał błogosławieństwa w kierunku przeciwnym do tego, w którym mogłoby ono być znalezione. Wiele razy PAN JEZUS powtarzał:, „Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla MNIE, znajdzie je.” (Mat.10,39). Te same słowa PAN JEZUS wypowiedział w rozdz. 16,25 i powtórzone zostały w pozostałych trzech Ewangeliach. W tym właśnie tkwi istota życia chrześcijańskiego. Według PANA JEZUSA tylko wtedy życie jest najpełniejsze i najbogatsze, gdy zaawansowane jest w służbę dla JEGO sprawy i oddaje się je całkowicie.
Poświęcenie oznacza całkowite, religijne oddanie się woli BOŻEJ w CHRYSTUSIE PANU i wyniszczenie samego siebie w służbie drugim dla sprawy CHRYSTUSA. Tylko całkowite samooddanie przynosi najlepsze owoce. Żyć sobie, oszczędzać własne życie, szukać korzyści w posiadaniu i samolubnym zużytkowaniu środków życiowych, oznacza przygotowanie nieuniknionej porażki i poniesienia niepowetowanej straty! Zasada ta obowiązuje w każdej dziedzinie życia. Błogosławieni są ci ludzie, którzy w bezinteresownej służbie drugim w Imieniu PANA JEZUSA potrafią dawać. Egoiści, pochłonięci ściganiem za bogactwem i przyjemnościami, są nieszczęśliwi i niezadowoleni z życia, ponieważ staje się ono coraz bardziej jałowe. Każdy z nas umiejący obserwować i myśleć, potwierdzi tę prawdę, objawioną przez PANA JEZUSA. ON Sam żył tą prawdą, dosłownie stracił życie Swoje, aby triumfalnie i chwalebnie znaleźć je. Jeżeli chcemy iść za NIM, musimy zaprzeć się samych siebie, wziąć swój krzyż i naśladować GO. W tym zawarty jest prawdziwy sens życia i właściwe jego zużytkowanie.
Módlmy się!
PANIE JEZU moim gorącym pragnieniem jest naśladować CIEBIE, ale zdaję sobie sprawę, że sam nie jestem wstanie tego dokonać. Zwracam się, zatem do CIEBIE, drogi mój ZBAWICIELU i oddaję się do TWOJEJ dyspozycji; abyś napełnił mnie DUCHEM Świętym, który w prowadzać mnie będzie we wszelką prawdę. PANIE JEZU, nie potrafię podziękować CI za te wszystkie błogosławieństwa odbierane każdego dnia. Niechaj TOBIE z mego serca płynie nieustanne dziękczynienie i uwielbienie, tak teraz jak i w wieczności. Amen.