Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Tekst biblijny: Psalm 119:129–130
Data opublikowania: 17. 06. 2006
Czas odtwarzania: 21:19 min
Rozmiar pliku: 2879 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 342 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: Psalm 119:129–130 Data opublikowania: 17. 06. 2006 Czas odtwarzania: 21:19 min Rozmiar pliku: 2879 kB Posłuchaj/Pobierz
|
W Ps. 119,129-130. czytamy: „Cudowne są świadectwa Twoje, dlatego ich strzeże dusza moja. Wykład słów Twoich oświeca, daje rozum prostaczkom.”
Biblia - to zbiór świętych ksiąg, które nazywamy także Pismem Świętym. Nieraz w tytule spotykamy nazwę: „Biblia Święta,” a to, dlatego, że jej autorem jest DUCH Święty i porusza święte problemy. Słowo „Biblia” pochodzi od greckiego słowa biblos, tzn. księga. Jest to rzeczywiście wyjątkowa Księga. Nie można jej porównać z żadnym tworem ludzkiej myśli. Właściwie, Biblia to nie jedna księga, ale cały księgozbiór składający się z 66 ksiąg. Kiedyś mówiono, że jest to Biblioteka BOŻA. W jej skład wchodzą księgi prawnicze, historyczne, bibliograficzne, poetyckie i prorockie. Już Psalmista, który miał dostęp jedynie do części Starego Testamentu, Biblię uważał za księgę cudowną: „Cudowne są świadectwa Twoje.” O ileż, więc cudowniejsza jest cała Biblia! Co nadaje jej to nadzwyczajne znaczenie?
Biblia to jedyna księga w świecie, którą możemy uważać za natchnioną w pełnym znaczeniu tego słowa. Ale co to znaczy natchnienie? Przez natchnienie, czyli inspirację rozumiemy więcej niż duchowe oświecenie. Biblia, to księga natchniona w tym sensie, że pisali ją ludzie pod natchnieniem DUCHA Świętego. To ma właśnie na myśli Ap. Piotr, gdy mówi: „Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie BOŻY, natchnieni DUCHEM Świętym.” Biblię oczywiście pisali ludzie, ale kierowani byli przez DUCHA Świętego. Akceptując inspirację, nie przyjmujemy z góry, że wszystkie części Biblii mają jednakowe znaczenie. Na przykład Księga Kapłańska (3Mojżeszowa), podająca Zakon ceremonialny, nie posiada takiego samego znaczenia jak List do Rzymian, objawiający wielki BOŻY plan zbawienia. Księga Genesis (Rodzaju) rozdz. 10 zawiera listę imion i nie można jej porównywać z Ewangelią Jana, rozdz.3, który ukazuje miłość ZBAWICIELA. Jednakże każda część Biblii ma wyznaczone miejsce i wnosi swój wkład do całości. Objawienie BOŻE ma charakter progresywny, czyli stopniowe rozwijanie się. Stary Testament jest jakby tłem dla Nowego Testamentu.
Inspiracja nie oznacza, że dawni pisarze gromadzili fakty bez żadnego wysiłku. Ap. Łukasz w przedmowie do swej Ewangelii tak pisze: „Postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu.” (Łuk.1,3). Widzimy, więc, że Łukasz skrupulatnie zbierał fakty, ale pod BOŻYM kierownictwem. Biblia została napisana w dwóch językach. Stary Testament po hebrajsku, a Nowy Testament po grecku. W dawnych czasach jedynym sposobem powiększenia ilości egzemplarzy Pisma Świętego było ręczne przepisywanie manuskryptów. Praca ta była długotrwała. Pierwsze oryginalne rękopisy zaginęły. Obecnie posiadamy tylko kopie kopii tych rękopisów. Nasza polska Biblia, jest tłumaczona właśnie z tych kopii. Jednakże za w pełni natchnione uważamy nie tylko oryginały sporządzone przez „świętych BOŻYCH ludzi” pod przewodnictwem DUCHA Świętego, ale jak wiele dowodów na to wskazuje, również przepisane z oryginałów rękopisy, które w cudowny sposób zostały zachowane.
Na ogół istnieją dwa poglądy na inspirację. Niektórzy uznają dosłowną inspirację, tzn. że każde słowo w Biblii zostało podyktowane przez DUCHA Świętego, bądź pośrednio, bądź bezpośrednio. Ap. Paweł pisze: „A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz DUCHA, który jest z BOGA, abyśmy wiedzieli, czym nas BÓG łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza DUCH, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę.” (1Kor.2,12-13). Pisarze Biblii nie zawsze w pełni rozumieli, co znaczą słowa przez nich pisane. Izajasz i inni prorocy nie rozumieli w pełni tego, co pisali o sprawach, które miały wypełnić się w przyszłości. Pisali tylko to, co DUCH BOŻY im dyktował. Odnośnie tych spraw, w 1Pt.1,10-11 jest napisane: „Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie prorocy, którzy prorokowali o przeznaczonej dla was łasce, starając się wybadać, na który albo, na jaki to czas wskazywał działający w nich DUCH CHRYSTUSOWY, który przepowiadał cierpienia, mające przyjść na CHRYSTUSA, ale też mające potem nastać uwielbienie.”
Inspiracja myśli, według której pisarze biblijni dobierali słowa pochodziły od BOGA. Dzięki temu zaistniała możliwość w zachowaniu indywidualności i stylu danego pisarza. Jakąkolwiek była metoda inspiracji, to wiemy, że ludzi piszących Biblię prowadził BÓG nakazując im pisać to, co Sam chciał, żeby było napisane. Można to wyrazić jeszcze w taki sposób: „DUCH Święty wpływał na pisarzy Pisma Świętego w taki sposób, że mogli dostrzegać i odczuwać nawet zupełnie nowe prawdy w taki sposób, jakby to były odkrycia ich własnych umysłów. Pozwolono, by ich umysły pracowały w kierunku wyrażenia tych prawd. Przy tym jednakże dzięki nadprzyrodzonemu wpływowi unikali słów błędnych, niewłaściwych, a nawet, jeśli zachodziła potrzeba, podsuwano im właściwe wyrażenia.” Ale skąd mamy pewność o inspiracji Biblii? Biblia sama o tym świadczy. Ludzie, którzy pisali Biblię twierdzili, że mówią w Imieniu BOGA, albo, że Sam BÓG przez nich przemawia. Oto wypowiedź Iz.1,2: „Słuchajcie, niebiosa, i uważnie przysłuchuj się Ziemio! Gdyż oto PAN mówi: Synów odchowałem i wypiastowałem, lecz oni odstąpili ode MNIE.” Jer.1,4-5 pisze: „Doszło mnie Słowo PANA tej treści: Wybrałem cię Sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię.” Zaś Ap. Paweł stwierdza: „A oznajmiam wam, bracia, że Ewangelia, którą ja zwiastowałem, nie jest pochodzenia ludzkiego; albowiem nie otrzymałem jej od człowieka, ani mnie jej nie nauczono, lecz otrzymałem ją przez objawienie JEZUSA CHRYSTUSA. (Gal.1,11-12). Podobnie w 2Tym.3,16 Czytamy: „Całe Pismo przez BOGA jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości.”
Biblię pisali pasterze, rolnicy, rybacy, królowie i mężowie stanu w przeciągu prawie 1600 lat i w różnych miejscach. Zebrana całość pod przewodnictwem DUCHA Świętego stanowi zadziwiającą jednolitą całość. Biblia zawiera takie prawdy i proroctwa, których nie mógłby wyprodukować ludzki umysł. Przedstawia ona człowiekowi prawdy, których sam nie byłby wstanie poznać bez BOŻEGO objawienia. Wypełnianie się proroctw świadczy o inspiracji Pisma Świętego. Sama treść Biblii świadczy o inspiracji. O PANU JEZUSIE powiedziano: „Nigdy jeszcze człowiek tak nie przemawiał, jak ten człowiek mówi.” (Jan.7,46). To prawda, bo nigdy nie było takiego człowieka jak PAN JEZUS i nigdy też nie było podobnej księgi jak Biblia. Ona, bowiem mówi, jakim jest BÓG; ukazuje okropności i konsekwencje grzechu oraz wskazuje drogę zbawienia. Jej nauczanie jest źródłem najwyższych duchowych ideałów ludzkości. Słowa PANA JEZUSA są dowodem inspiracji Biblii. W Mat.21,42 czytamy: „Czy nie czytaliście nigdy w Pismach: „Kamień, który odrzucili budowniczowie, stał sie kamieniem węgielnym; PAN to sprawił i to jest cudowne w oczach naszych.” Zaś w Łuk. 24,27 Czytamy: „I począwszy od Mojżesza przez wszystkich proroków wykładam im, co o NIM było napisane we wszystkich Pismach.” Niektórzy chcieli zignorować opowieść o Jonaszu i wielorybie, o której wspomina Mat.12,40.
Obietnica dana uczniom przez PANA JEZUSA potwierdza inspirację Nowego Testamentu jak np. w Jana 14,26 „Lecz POCIESZYCIEL, DUCH Święty, którego OJCIEC pośle w Imieniu MOIM, nauczy was wszystkiego, co wam powiedziałem.” Podobnych miejsc jest wiele. Gdziekolwiek się Biblia zjawiła, tam wnosiła zmiany w życiu ludzi i narodów. Pod jej wpływem grzesznicy stawali się świętymi a z dzikusów stawali się dziećmi BOŻYMI. Wnosiła pociechę w serca smutne i odwagę tam, gdzie była gorycz.
Biblia nie porusza wszystkich spraw. Nie zajmuje się zagadnieniami naukowymi a jest przede wszystkim Księgą religijną, która zwraca uwagę ludzi na BOGA. W świecie krążą różne wersje odnośnie Pisma Świętego. Niektórzy chcieliby postawić na jej miejscu autorytet Kościoła. Z tego wynika, że autorytetami są ci, którzy zajmują wysokie stanowiska w Kościele. Inni uważają, że Biblia może być tylko częściowo uważana za autorytet i musi być uzupełniana przez ludzkie ustanowienia. Biblia jednak takiej granicy nie określa. Są i tacy, co nie uznają autorytetu Biblii i uważają, że w sprawach religii należy się odwołać do własnego sumienia i rozumu. Taki pogląd głosi, że człowiek jest sam dla siebie autorytetem. Wielu ludzi odwołuje się do autorytetu przywódców religijnych, co w efekcie prowadziło i nadal prowadzi do ślepoty duchowej. Apostołowie PAŃSCY są dobrym dla nas przykładem, kiedy odpowiadają przywódcom: „Trzeba bardziej słuchać BOGA niż ludzi!” (Dz.Ap.5,29).
Biblia jest wystarczającym przewodnikiem w sprawach religijnych i objawia to, co człowiek koniecznie powinien poznać, aby żyć z PANEM JEZUSEM w wieczności. Zaznajamia także, co człowiek powinien uczynić, aby być zbawionym. Ukazuje w tak prosty sposób drogę zbawienia, że nawet „głupi na niej nie zbłądzi.” Odsłania BOŻE plany w stosunku do Kościoła. Przedstawia obraz przyszłego świata. Przedstawia zasady fundamentalne, którymi ludzie powinni się kierować w podejmowaniu decyzji i w kształtowaniu własnego życia. Świat nigdy nie przerośnie Biblii. PAN JEZUS powiedział: „Niebo i Ziemia przeminą, ale Słowa MOJE nie przeminą.” (Mat.24,35). „Kto MNĄ gardzi i nie przyjmuje słów MOICH, ma swego sędziego; Słowa, które JA mówię, te osądzą go w dzień ostateczny.” (Jan 12,48).
Módlmy się!
BOŻE, OJCZE nasz kochany, dziękujemy CI w Imieniu PANA JEZUSA za tą cudowną Księgę, która objawia nam CIEBIE SAMEGO i naszego WYBAWICIELA CHRYSTUSA PANA. Dziękujemy CI za Twoją niepojętą miłość, że możemy do CIEBIE zwracać się jako do OJCA, który najlepiej zna nasze potrzeby i niedostatki duchowe. Niechaj z naszych serc płynie CI nieustanna chwała, cześć i uwielbienie. Amen.