Audycja nr: 321 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: 2 List św. Piotra 1:19–21 Data opublikowania: 21. 01. 2006 Czas odtwarzania: 18:09 min Rozmiar pliku: 2737 kB                         Posłuchaj/Pobierz

Powtórne przyjście CHRYSTUSA PANA, które dzisiaj napełnia wspaniałą nadzieją cały Kościół, będzie najszczęśliwszą chwilą w momencie, gdy Kościół jako oblubienica połączy się ze swoim Niebiańskim Oblubieńcem, by złączona w jedno ciało na zawsze pozostać u Niego, dzieląc odtąd z Nim wspólnie wszelkie błogosławieństwa. Wprawdzie duchowo jest ON wśród nas i dzisiaj obecny, lecz dopiero Jego powrót sprawi, że ta nasza radość nie będzie miała granic. Na swój chwalebny powrót PAN JEZUS zwracał uwagę zarówno, kiedy przebywał na Ziemi, jak również tę prawdę przypominał przez DUCHA Świętego w zwiastowaniu apostołów.

Tego powtórnego przyjścia PANA JEZUSA oczekiwali pierwsi chrześcijanie; napełniało ono ich serca nadzieją i niewysłowioną radością, dodawało to im otuchy, odwagi i cierpliwości w chwilach cierpień, walk i prześladowań. Tą radosną wieścią dzielił się we wszystkich niemal listach Ap. Paweł, który budził w swoich czytelnikach głęboką i serdeczną tęsknotę za PANEM JEZUSEM. Lecz niestety! W szybkim czasie udało się szatanowi stłumić ogień nadziei w sercach wierzących, a w końcu całkowicie go zagasić. Kościół przestał pamiętać o powołaniu do uczestniczenia w chwale CHRYSTUSA PANA.

Mijały stulecia, gdy ta cenna prawda pozostawała w ukryciu. Naukę o powtórnym przyjściu PANA JEZUSA zredukowano do dnia sądu ostatecznego, w którym PAN JEZUS, jako Sędzia świata, będzie sądził, żywych i umarłych. Cały chrześcijański Kościół na podobieństwo ewangelicznych panien zapadł w głęboki sen. Jednakże niech będzie uwielbiony nasz PAN! Że pomimo niewierności i zmienności Kościoła, Jego obietnice są niezmienne. Jak w czasie reformacji podkreślono „usprawiedliwienie z łaski przez wiarę,” tak w czasach dzisiejszych PAN JEZUS kieruje myśli ludzi wierzących na królewskie i kapłańskie powołanie Kościoła, w szczególności zaś na Swoje powtórne przyjście.

Niestety, są jeszcze w dobie dzisiejszej chrześcijanie, którzy nie chcą uwierzyć w wypełnienie się słów PANA JEZUSA i wbrew Słowu BOŻEMU chcą udowadniać niemożliwość nadejścia Dnia PAŃSKIEGO. Jakże podobni oni są do niewiernego sługi, który mówi: „...PAN mój zwleka z przyjściem.” (Łuk.12,45). Począwszy od stworzenia świata a skończywszy na stworzeniu nowych Niebios i nowej Ziemi, BÓG objawił nam wielkie plany dziejowe. Jego prorockie Słowo jest pochodnią „świecącą w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta. (2Pt.1,19-21). Czwarta część Biblii, to księgi prorockie, a jej piąta część, to przepowiednie dotyczące przyszłości. O powtórnym przyjściu PANA JEZUSA Nowy Testament wspomina aż 318 razy. Jest to, więc jeden z najważniejszych tematów Biblii.

Gdy władza szatana i antychrysta dojdzie do szczytowego punktu, a zło i bałwochwalstwo spowoduje upodlenie ludzi poniżej poziomu człowieczeństwa, wtedy PAN JEZUS jako KRÓL królów i PAN panów, Swoim nagłym przyjściem położy kres szatańskiej rebelii. Będzie to drugie przyjście CHRYSTUSA PANA w czasach ostatecznych. W odróżnieniu od Jego przyjścia na powietrze w celu zabrania z Ziemi Kościoła określonego terminem „Paruzja,” przyjście PANA JEZUSA na Ziemię wraz ze Swoją Oblubienicą, określa się terminem „Epifania.” Termin ten określa publiczne pojawienie się „pokazanie się” CHRYSTUSA PANA na Ziemi. Ten, którego swoi nie przyjęli, przy powtórnym przyjściu ukaże się w pełni Swojego majestatu i mocy. Będzie to chwila, gdy „ujrzy GO wszelkie oko,” a także ci, którzy GO przebili. (Obj.1,7). „Jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem SYNA CZŁOWIECZEGO.” O tym wspaniałym wydarzeniu mówili już aniołowie zaraz po Wniebowstąpieniu PANA JEZUSA.

Wraz z CHRYSTUSEM PANEM pojawią się Jego święci (Judy 14-15). W czasie przyjścia PANA JEZUSA na Ziemię, towarzyszyć będzie Jego Oblubienica, która przed rozpoczęciem wielkiego ucisku została zabrana z Ziemi, aby na zawsze połączyć się ze Swoim PANEM. (1Tes.4,17). W Objawieniu Oblubienica ta jest przedstawiona jako „wojska niebiańskie...obleczone w bisior biały i czysty.” Ten biały i czysty bisior, to szata, w którą została przyobleczona Oblubienica w czasie wesela BARANKA, (Obj.19,6-9), a „bisior, to usprawiedliwienie świętych.” Wydarzenie to będzie entuzjastycznie powitane przez lud wybrany. (Zach.12,10). Będą to właściwie resztki tego ludu zgromadzone z różnych stron świata.

Wielu z tych, którzy czytają Biblię, nie rozumieją lub mieszają pojęcia „paruzja” i „epifania.” Paruzja, to wyjście CHRYSTUSA PANA na spotkanie Oblubienicy, czyli Kościoła. Będzie to raptowne porwanie wierzących na powietrze i niewidoczne dla świata. Natomiast Epifania jest przyjściem CHRYSTUSA PANA ze Swoim Kościołem, czyli Oblubienicą na Ziemię i będzie widoczne dla wszystkich mieszkańców żyjących na Ziemi. Wydarzenie pierwsze nastąpi prawdopodobnie przed Wielkim Uciskiem lub na początku Wielkiego Ucisku. O ile drugie wydarzenie znane było już prorokom Starego Testamentu (Zach.14,4), to pierwsze z nich było tajemnicą objawioną dopiero Ap. Pawłowi (1Kor.15,51). Powtórne Przyjście CHRYSTUSA PANA jest tematem obu Listów do Tesaloniczan. Pierwszy z nich mówi o pochwyceniu (paruzii), drugi zaś o powrocie (epifanii). Powszechnie uważa się 1Tesaloniczan jako najwcześniejszy List apostolski. Stąd pierwszym tematem, który porusza DUCH Święty, jest właśnie przyjście PANA JEZUSA po Swój Kościół.

PAN JEZUS, jako KRÓL i MESJASZ ma objąć panowanie, które ze względu na odrzucenie Jego Osoby, zostało odłożone na czas późniejszy. Obecność PANA JEZUSA jako KRÓLA całej Ziemi sprawi wielką radość. Najpierw PAN JEZUS rozprawi się ze wszystkimi wrogami. Są to moce zła, panujące w okresie Wielkiego Ucisku. Bestia, smok i fałszywy prorok. Wynoszący się ponad wszystko antychryst nie będzie się wahał wystąpić do otwartej walki z CHRYSTUSEM PANEM. Polem bitwy będzie Armagedon. (Obj.16,16). Według Joela miejsce to nazywa się „doliną Jozafata, czyli doliną sądu PAŃSKIEGO lub doliną wyroku.” Tam nieprzyjaciele PANA JEZUSA zostaną zwyciężeni. (Obj.19,15-20). CHRYSTUS PAN zniszczy wszystkich swoich wrogów „tchnieniem ust swoich.” (2Tes.2,8). Bitwa pod Armagedonem będzie największą bitwą wszystkich czasów. Antychryst i fałszywy prorok zostaną wrzuceni do jeziora ognistego, natomiast smok zostanie związany na 1000 lat.

W czasie triumfalnego przyjścia na Ziemię PAN JEZUS rozprawi się ze źródłem zła. Z tego powodu przystąpi do wykonania sądu nad żyjącymi narodami. W Ewangelii Mat. PAN JEZUS mówi: „A gdy przyjdzie SYN CZŁOWIECZY w chwale Swojej i wszyscy aniołowie z NIM, wtedy zasiądzie na tronie Swej chwały. I będą zgromadzone przed NIM wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I postawi owce po prawicy Swojej, a kozły po lewicy.” Dalsze słowa mówią o tym, że KRÓL zwróci się do stojących po prawicy: „Pójdźcie błogosławieni OJCA MEGO, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata.” KRÓL wyraźnie mówi: „odziedziczcie Królestwo” a nie Niebo. Owce dzielić będą wraz z CHRYSTUSEM PANEM wspaniałość królestwa pokoju.

O ostatecznym przeznaczeniu żyjących zadecyduje ich stosunek do sług PAŃSKICH, prześladowanych w okresie Wielkiego Ucisku. „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych braci moich, MNIE uczyniliście. Ci, którzy przyjęli braci PAŃSKICH, przyodziali ich, nakarmili czy podali choćby łyk wody, w jakikolwiek sposób okazali im współczucie – nie stracą zapłaty swojej. (Mat.10,42). Należy zwrócić uwagę, że sąd żywych przed Tysiącleciem nie należy łączyć z sądem ostatecznym, który nastąpi po Tysiącleciu. Są tu sądzone wyłącznie narody żyjące. Sąd odbywa się bez obecności ksiąg sądowych. Sąd żywych będzie kontynuacją „sądów BOŻYCH nad narodami,” które miały miejsce w czasie Wielkiego Ucisku. Będzie to, więc drugi etap sądu nad narodami.

Pobyt w krainie umarłych jest czasowy, a wyjście jest możliwe tylko przez zmartwychwstanie. Ludzie zbawieni znajdujący się w raju, zostaną zmartwychwzbudzeni w chwili przyjścia PANA JEZUSA po Swoich wiernych (Kor.15,20-23). Natomiast, niezbawieni zmartwychwstaną po Tysiącletnim Królestwie i staną przed wielkim białym tronem na sąd ostateczny. Przejście z jednej krainy umarłych do drugiej jest rzeczą niemożliwą. Błagalna modlitwa potępionego nie zostanie wysłuchana. Z chwilą śmierci kończy się czas łaski dla danej osoby bezpowrotnie. Jest to poważne ostrzeżenie dla tych, którzy liczą na możliwość zbawienia po śmierci. „A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd.” (Hebr.9,27).

W Nowym Test. Termin „gehenna” użyty jest 11 razy. Jest to obraz doliny Hinnom jakiego używa PAN JEZUS do zilustrowania faktu wiecznego odłączenia od BOGA. Miejsce tego odłączenia określa się jako ogień piekielny. (Mat.5,22). Jest to miejsce zewnętrznych ciemności, płaczu i zgrzytania zębów, określana jako druga śmierć. (Obj.21,8). Słowo BOŻE mówi, że męki potępionych zaczynają się już w krainie umarłych. (Łuk.16,23-28). A zatem zbawienie jak i potępienie są wieczne.

Módlmy się!

OJCZE Święty, dziękujemy CI, że TY nie chcesz śmierci grzesznika, ale darowałeś nam WYBAWICIELA w Osobie PANA JEZUSA, który przyszedł w uniżeniu i stał się człowiekiem, aby wziąć na Siebie ciężar naszych grzechów, przelewając Swą niewinną Krew na krzyżu, tylko po to, abyśmy nie musieli przez całą wieczność przebywać w tym strasznym miejscu, przeznaczonym dla diabła i jego aniołów. BOŻE drogi w Imieniu PANA JEZUSA dziękujemy CI za ogrom Twej miłości. Amen.

(81–A1)