Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Teksty biblijne: 1 List do Tesaliniczan 4:16;
Ewangelia św. Jana 14:2–3
Data opublikowania: 03. 12. 2005
Czas odtwarzania: 21:09 min
Rozmiar pliku: 2842 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 314 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Teksty biblijne: 1 List do Tesaliniczan 4:16; Ewangelia św. Jana 14:2–3 Data opublikowania: 03. 12. 2005 Czas odtwarzania: 21:09 min Rozmiar pliku: 2842 kB Posłuchaj/Pobierz
|
Żyjemy w czasach, kiedy Kościół oczekuje chwalebnego przyjścia CHRYSTUSA PANA. Skoro, więc ostatni członek tego Kościoła zostanie wyrwany z tego świata i przyłączony do Zboru BOŻEGO, albo inaczej mówiąc, kiedy ostatni żywy kamień znajdzie się na swoim miejscu we wspaniałej budowli Kościoła BOŻEGO, wtedy PAN JEZUS, jako OBLUBIENIEC, opuści Swoje miejsce po prawicy OJCA i „na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby BOŻEJ zstąpi z Nieba,” (1Tes. 4,16) aby wszystkich swoich wiernych zabrać do Siebie. PAN JEZUS będąc jeszcze na Ziemi powiedział do Swoich uczniów: „Idę przygotować wam miejsce, i gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do Siebie, abyście, gdzie JA jestem i wy byli.” (Jan. 14,2-3).
Będzie to najwspanialsza chwila w życiu Kościoła, który jako ciało połączy się ze swoją niebiańską GŁOWĄ. Odtąd jako jedno ciało pozostaną ze sobą na zawsze. Na tę radosną chwilę oczekiwali chrześcijanie wszystkich wieków. Wtedy zobaczymy się i poznamy wszystkich, którzy żyli tą nadzieją i oddali za nią swoje doczesne życie. Tam spotkamy się z ukochanymi, którzy odeszli od nas na pewien czas. Minie wszelka rozłąka, wszystkie łzy zostaną otarte, żałoba, ból i cierpienie będą zapomniane.
Powstaje pytanie:, Jak będzie wyglądało spotkanie Kościoła z naszym PANEM JEZUSEM CHRYSTUSEM? Niektóre fragmenty Nowego Testamentu upoważniają nas też do przenośnego, obrazowego tłumaczenia Starego Testamentu. I tak, zabranie Kościoła przed wielkim uciskiem można porównać do zabrania Enocha przed potopem. Uratowanie Lota z Sodomy i Rachaby z Jerycha. Spotkanie Kościoła ze swoim PANEM JEZUSEM też może być porównane do zaślubin Izaaka z Rebeką. Abraham jest obrazem OJCA Niebiańskiego, który posyła na Ziemię DUCHA Świętego – niebiańskiego Eliezera, aby tutaj znalazł oblubienicę dla niebiańskiego Izaaka – CHRYSTUSA PANA. Pod wpływem działalności DUCHA Świętego, serca ludzkie zaczynają miłować PANA JEZUSA i decydują się na pozostanie z NIM na wieki, jako JEGO oblubienica.
W dniu pochwycenia CHRYSTUS PAN osobiście wyjdzie im na spotkanie, sprawi wspaniałe wesele i będzie na wieki miłował Swoją Oblubienicę. Historia ta świadczy o tym, że pobyt DUCHA Świętego na Ziemi jest ściśle związany z historią Kościoła. Dlatego obecny okres nazywa się nie tylko okresem Kościoła, ale też okresem DUCHA Świętego. Gdy wraz z Kościołem zostanie ON zabrany z Ziemi. Ap. Paweł w 2Tes.2,1-7 mówi: „Co się zaś tyczy przyjścia PANA naszego JEZUSA CHRYSTUSA i spotkania naszego z NIM, prosimy was, bracia, abyście się nie tak szybko dali zbałamucić i nastraszyć, czy też przez jakieś wyrocznie, czy przez mowę, czy przez list, rzekomo przez nas pisany, jakoby już nastał dzień PAŃSKI. Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo nie nastanie pierwej zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie BOGIEM lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni BOŻEJ, podając się za BOGA. Czy nie pamiętacie, że jeszcze będąc u was, o tym wam mówiłem? A wiecie, co go teraz powstrzymuje, tak, iż się objawi dopiero we właściwym czasie. Albowiem tajemna moc nieprawości już działa, tajemna dopóty, dopóki ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z pola.” Dopiero wtedy objawi się antychryst i nastąpi straszne prześladowanie Izraela, jakiego jeszcze nie było i już nie będzie.
Przyjście CHRYSTUSA PANA „na powietrze” po Kościół nazywamy pochwyceniem. Wydarzenie to wyraźnie opisują dwa teksty Słowa BOŻEGO: 1 Kor.15,51- 52 i 1Tes.4,16-17. Według ich treści pochwycenie obejmuje: porwanie, dołączenie, przemienienie, triumf i błogość. Pochwycenie, co oznacza raptowne i z wielką siłą porwanie ku sobie. PAN JEZUS zabierze Swój Kościół nagle, w jednej chwili. Będzie to połączenie ciała, czyli Kościoła z GŁOWĄ, a jednocześnie połączenie wszystkich członków Kościoła ze sobą. Po raz pierwszy cały Kościół połączy się razem. Ciała wierzących w mgnieniu oka zostaną przemienione stając się podobne chwalebnemu ciału zmartwychwstałego CHRYSTUSA PANA. (Filip.3,20-21). Obecnie na powietrzu władzę sprawuje szatan. I właśnie w tym miejscu odbędzie się spotkanie PANA JEZUSA z Kościołem. Będzie to największy i najwspanialszy triumf. Miejsce smutku i boleści zajmie cudowna błogość i radość, której już nikt nie będzie wstanie nam odebrać. W chwili przybycia CHRYSTUSA PANA na spotkanie Kościoła, zastanie ON żywych i umarłych. Żywi, więc zostaną przemienieni, a martwi wskrzeszeni. Będzie to pierwsze zmartwychwstanie, które zostało zapoczątkowane przez PANA JEZUSA, który stał się pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. W pierwszym zmartwychwstaniu będą objęci członkowie ludu wywołanego tak w Starym jak i Nowym Testamencie. CHRYSTUS PAN pokonał śmierć. My jedynie korzystamy z tego zwycięstwa. Skoro ON jako GŁOWA zmartwychwstał, to zmartwychwstaniemy również i my jako Jego Ciało.
Między śmiercią a chwalebnym zmartwychwstaniem CHRYSTUS PAN wstąpił do krainy umarłych, gdzie ogłosił Swój triumf nad śmiercią. Dowodem tego zwycięstwa było zmartwychwstanie ciał świętych Starego Testamentu. Obecny okres jest okresem łaski, w którym możliwe jest zmartwychwstanie z CHRYSTUSEM PANEM do nowego życia. Rozpoczyna go zmartwychwstanie PANA JEZUSA, a kończy zmartwychwstanie Jego Kościoła w czasie pochwycenia i powtórnego przyjścia PANA JEZUSA po wielkim ucisku. Reasumując stwierdzamy, że pierwsze zmartwychwstanie składa się z trzech etapów: pierwiastkiem jest PAN JEZUS i święci Starego Testamentu, żniwem zmartwychwstania będą zbawieni i powstaną z martwych w czasie pochwycenia, a pokłosiem będą męczennicy i święci okresu wielkiego ucisku. Tylko po zmartwychwstaniu ostatniej grupy pierwsze zmartwychwstanie będzie zakończone. Wspaniałą nadzieją na odkupienie ciała w chwili przyjścia PANA JEZUSA po Kościół opisuje Ap. Paweł w 1Kor.15,51. Na dźwięk ostatniej trąby otworzą się groby i w jednej chwili miliony dusz okryje się niebiańskim promieniującym ciałem, powstaną z martwych i przyłączą się do rzeszy tych, którzy zostaną przemienieni za życia. Jakimi cechami będzie odznaczało się ciało odkupione? Otóż po przemienieniu czynnikiem dominującym będzie duch i dlatego ciało to będzie nazwane ciałem duchowym. (1Kor.15,44-46). Tego ciała nie będzie można umartwiać ani ujarzmiać, ponieważ będzie ono całkowicie podporządkowane duchowi. Ciało uwielbione nie będzie skrępowane prawami natury. Podobnie jak ciało PANA JEZUSA nie będzie ono zależne od materii i będzie wolne od wszelkiego poniżenia jak np. smutek, choroba czy zmęczenie. Najwspanialsze ze wszystkiego będzie to, że zbawieni staną się podobni do CHRYSTUSA PANA. (Fil.3,21). Dlatego chrześcijanie oczekują, na przyjścia PANA JEZUSA i spotkania się z NIM w uwielbionym ciele, przez które wezmą udział w życiu BOGA.
Biblia uczy nas, że wszyscy będą sądzeni, ale nie wszyscy jednakowo i nie wszyscy w jednym czasie. Sąd nad wierzącymi jako nad grzesznikami należy już do przeszłości, gdyż odbył się on na Golgocie. Sąd nad Kościołem odbędzie się w „dniu CHRYSTUSOWYM,” to znaczy w czasie Jego przyjścia po Swoją Oblubienicę. (Fil.1,6). Sąd odbędzie się w obecności aniołów (Łuk.12,8-9). Sądowa stolica CHRYSTUSA PANA nazywa się Bema, co oznacza m.in. krzesło sędziowskie znajdujące się na podwyższeniu na terenie stadionów greckich. Zgromadzali się przed nim zawodnicy biorący udział w zawodach. Zwycięzcy poszczególnych konkurencji otrzymywali z rąk sędziego odpowiednią nagrodę. Kary nikomu tutaj nie wymierzano. Przed Bema będą tylko wyróżnienia. Przed oczami CHRYSTUSA PANA wszystko będzie odkryte. (Hebr.4,13). Będzie ON oceniał nasze czyny biorąc pod uwagę przede wszystkim wykorzystanie danego nam czasu, darów DUCHA Świętego i dóbr materialnych. W królestwie BOŻYM nie wszyscy będą, więc w równej chwale. Nasze zbawienie zależy od wiary, zaś nagroda od wierności. Życie wieczne otrzymujemy jako synowie, zaś nagrodę, jako słudzy. Słowo BOŻE mówi o kilku rodzajach nagród dla różnych kategorii sług PANA JEZUSA. Są to: Korona nieskazitelności, korona sprawiedliwości, korona chluby, korona chwały i korona życia.
W czasie spotkania Kościoła z CHRYSTUSEM PANEM „na powietrzu” odbędzie się tam wielka uroczystość zwana „weselem BARANKA.” Wesele to będzie miało miejsce przed chwalebnym przyjściem PANA JEZUSA na Ziemię. Gdy liczba dusz Kościoła osiągnie przewidzianą wielkość, wtedy Kościół jako przygotowana oblubienica zostanie zabrana z Ziemi. Z chwilą przyjęcia CHRYSTUSA PANA przez wiarę, następuje zaręczenie się z PANEM JEZUSEM. Lata naszego życia w wierze stanowią zacieśnienie więzów łączących nas z PANEM JEZUSEM. Połączenie się ze ZBAWICIELEM Ap. Paweł uważa za szczególny powód do wzajemnego pocieszenia się. Punktem kulminacyjnym naszych społeczności z NIM będzie chwila zaślubin. Odtąd na wieki pozostaniemy Jego umiłowaną Oblubienicą, pełną Chwały, nie mającą skazy ani zmarszczki, świętą i niepokalaną.
Módlmy się!
PANIE, przebywać u twoich stóp jest rzeczą najszczęśliwszą, bo wiem, że jestem w Twoim wiecznym Królestwie. Przynoszę, więc siebie w ofierze dla CIEBIE. Użyj mnie łaskawie dla swej służby, bo TY jesteś moim a ja Twoim. Stworzyłeś mnie i dałeś prawo stać się Twoją własnością. Tobie niech będzie cześć i chwała i dziękczynienie na wieki wieków. Amen.