Audycja nr: 313 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: Księga Daniela 7 i 8 Data opublikowania: 26. 11. 2005 Czas odtwarzania: 23:54 min Rozmiar pliku: 3228 kB                         Posłuchaj/Pobierz

Powodem przygotowania tej nietypowej audycji jest zwrócenie szczególnej uwagi na obecny czas, gdzie wydarzenia i obrazy z Księgi Daniela i Objawienia świętego Jana zbliżają się ku końcowi. Historia powszechna potwierdza wszystkie te fakty biblijne „w swoim języku.” Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że Izrael, jako naród wybrany sprzeniewierzył się swojemu BOGU i dlatego został przez BOGA ukarany. I tak w 586 roku przed Chr., król babiloński Nebukatnesar zburzył Jerozolimę i świątynię a mieszkańców Judei uprowadził do niewoli. Naród ten, tak długo miał pozostawać w niewoli, dopóki w opamiętaniu nawróci się do żywego BOGA. Począwszy od roku 586 p. Chr., kiedy została zburzona świątynia, nastały „czasy pogan.” W niewoli babilońskiej jednemu z jeńców izraelskich BÓG daje objawienie „czasów pogan.” Objawienie to znajdujemy w Księdze proroka Daniela. Dzieli się ona na dwie części: Historyczną zawartą w rozdziałach od 1-6 i część prorocką zawartą w rozdziałach od 7-12. Część prorocka obejmuje opis snu króla Nebukatnesara i cztery wizje Daniela, odnoszące się do „czasów pogan.”

Król Nebukatnesar widział we śnie wielki obraz w kształcie posągu. Składał się on z różnych metali: Głowa ze złota, piersi i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy z żelaza i gliny. Cztery metale, z których składał się posąg, reprezentowały cztery imperia światowe: Babilonię, Medo-Persję, Grecję i Rzym. Mocarstwa te następowały jedno po drugim, aż w końcu w r.374 n.e. Imperium Rzymskie rozpadło się na dwa cesarstwa: Zachodnie, które upadło w 476 r. i Wschodnie, które upadło w 1453 r. Od tego czasu nie było jeszcze światowego mocarstwa i nie będzie, dopóki CHRYSTUS PAN, przychodząc na Ziemię nie ustanowi „uniwersalnego królestwa.” Kamień w widzeniu króla stał się wielką górą i napełnił całą Ziemię. Królestwo to nie powstanie jednak wcześniej od dziesięciu królestw, symbolicznie przedstawionych jako dziesięć palców posągu. W te palce ma uderzyć „Kamień,” w czasie panowania tych królów. Tak, więc sen, Nebukatnesara i jego wykład wprowadzają nas w historię „czasów pogan,” trwających od panowania Babilonii i pozostałych monarchii światowych, poprzez nasze czasy, wielki ucisk, aż do Tysiącletniego Królestwa PANA JEZUSA.

Czterdzieści osiem lat później, od czasu snu króla Nebukatnesara, Daniel stojąc nad wielkim morzem, ujrzał w wizji cztery bestie, występujące kolejno z wody. Pierwsza bestia była podobna do lwa i miała orle skrzydła, które następnie były wyrwane, a wtedy jak człowiek stanęła na nogach. Druga bestia była podobna do niedźwiedzia, wsparta na jednym boku, a trzy żebra były w jej paszczy. Po lwie niedźwiedź jest najsilniejszym zwierzęciem. Posiada on siły, ale szybko nie biega. Jest to obraz mocarstwa Medo-Perskiego. Persowie nie odnosili zwycięstw odwagą, męstwem czy wojskowymi zdolnościami, ale brutalną siłą, miażdżąc nieprzyjaciela olbrzymimi masami wojsk. Krótko po śmierci Kiasakresa w r.584 p.Chr. władca Persów imieniem Cyrus zbuntował się przeciwko następcy tronu Astiagesowi, którego wojsko przeszło na stronę Persów. I tak Persowie z biegiem czasu stawali się dominującą i kierowniczą siłą w państwie.

Dlatego też z zadziwiającą dokładnością prorok mówi o bestii wspartej na jednym boku, tj. na Persach. Trzy żebra w paszczy niedźwiedzia symbolizowały koalicję zmiażdżonych przez niego trzech państw: Lidii (564), Babilonu (538) i Egiptu (525). Trzecia bestia była podobna do lamparta, na swoim grzbiecie miała cztery ptasie skrzydła; miała cztery głowy i wielką władzę. Bestia ta przedstawiała imperium greckie pod rządami Aleksandra Wielkiego, który wciągu niespełna dziesięciu lat podbił silną Persję i cały ówczesny świat. Cztery głowy bestii reprezentują cztery królestwa, które powstały po jego śmierci: macedońskie, trackie, syryjskie i egipskie. Rządzili nimi czterej generałowie Aleksandra, zwani diadochami. Ich wzajemne wojny są treścią Ksiąg Machabejskich. Trzecia bestia oznacza to samo, co brzuch i biodra z miedzi w posągu Nebukatnesara. Czwarta bestia bardzo się różniła od trzech poprzednich. Była straszna i niezwykle silna. Miała żelazne zęby i dziesięć rogów. Ma to takie samo znaczenie, co żelazne nogi z dziesięcioma palcami posągu. Obrazuje ona czwarte światowe mocarstwo-Imperium Rzymskie. Zarówno w wizji czterech bestii jak też i posągu zauważamy zmniejszanie się potęgi władzy panującej nad narodami. W obrazie posągu przedstawia się to obniżeniem wartości metalu i części ciała. Patrząc na to z ludzkiego punktu widzenia, królestwa świata są potęgą, podporą bogactwa i chwały świata. Natomiast z BOŻEGO punktu widzenia są one podobne dzikim bestiom, pożerającym się wzajemnie.

Dwa lata po widzeniu czterech bestii Daniel ujrzał barana z dwoma rogami, z których jeden był dłuższy. Następnie pojawił się kozioł, który połamał rogi barana i zwyciężył go. Na głowie kozła wyrosły cztery rogi. Widzimy tu ponownie obraz królestwa macedońskiego, podzielonego na cztery państwa po śmierci Aleksandra wielkiego. Mały róg-to król Syrii, Antioch IV Epifanes, który dokonał strasznego spustoszenia Palestyny i Jerozolimy. Jest on uważany za jednego z poprzedników antychrysta dopuszczającego się „obrzydliwości spustoszenia” w 167 r. p.Chr. Druga „obrzydliwość spustoszenia” nastąpiła w r. 70 n.e., gdy świątynia wraz z Jerozolimą została spalona przez wojska rzymskie. Trzecia „obrzydliwość spustoszenia zostanie dokonana przez antychrysta w połowie wielkiego ucisku. (Mat. 24,15; 2Tes.2,4; Obj.13,15).

W czwartej wizji prorok Daniel widział dwóch królów walczących ze sobą. Historia informuje, że pierwszym „królem północy,” czyli Syrii, był Seleukos i Nikator w latach 305- 280. Pierwszym zaś „królem południa,” czyli Egiptu był Ptolemeusz i Soter 306-283. „Król woli swojej.” Prawdopodobnie on będzie wodzem wskrzeszonego państwa rzymskiego. (Dan.7,8), który według (Dan.11,41) w czasie wielkiego ucisku przyciągnie do „Ziemi Ozdobnej.” I tak władza pogan nad światem i nad Izraelem, od czasów niewoli babilońskiej poprzez Medo-Persję, Grecję i Rzym, trwa aż do dnia dzisiejszego. Izrael stał się podległy państwom rządzącym, a w czasach panowania Imperium Rzymskiego został rozproszony po całej Ziemi. Na początku Tysiąclecia BÓG znowu przyzna się do narodu Izraelskiego i zajmie pozycję narodu wybranego i wtedy skończą się „czasy pogan.” Proroctwo „70 tygodni Daniela.” Zamieszczone zaledwie w czterech wierszach (Dan.9,24-27) jest podstawą wszystkich proroctw dotyczących ostatecznych dni. Prorockie opisy dotyczące przyjścia CHRYSTUSA PANA posiadają elementy Jego pierwszego, jak też powtórnego Jego przyjścia.

W roku po śmierci i zmartwychwstaniu PANA JEZUSA a dokładnie mówiąc od Pięćdziesiątnicy rozpoczął się okres Kościoła i czas łaski dla wszystkich pogan. Ap. Paweł powiada: „Żebyście nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie, chcę wam, bracia, odsłonić tajemnicę, że zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą.” (Rz.11,25).... przez objawienie została mi odsłonięta tajemnica....która nie była znana synom ludzkim w dawnych pokoleniach....mnie została okazana ta łaska....abym na światło wywiódł tajemny plan, ukryty od wieków u BOGA....” Tu, więc między 69-tym i 70-tym tygodniem prorockich dziejów Izraela, umieszczona jest „tajemnicza dolina”- dzieje Kościoła CHRYSTUSOWEGO. Obietnica powrotu i panowania Izraela została przesunięta na okres późniejszy, gdy skończą się „czasy pogan.” Wymieniona w Księdze Dan.4,14 Liczba 2300 wieczorów i poranków nie ma nic wspólnego z 70 tygodniami z dziesiątego rozdziału tej Księgi. Inne jest tu liczenie czasu i zupełnie inne widzenie proroka. Po przeczytaniu całego rozdziału 8-go dochodzimy do wyraźnego przekonania, że mówi się tutaj o „małym rogu” kozła, który miał zbeszcześcić świątynię odbudowanej Jerozolimy i wstrzymać tam rozpoczęte w r. 457 p.Chr. całopalne ofiary. Tym „małym rogiem” był niezwykle okrutny w stosunku do Żydów, Antioch Epifanes, który na okres 2300 wieczorów i poranków wstrzymał codzienne ofiary całopalne i przez ofiarowanie nieczystego zwierzęcia zanieczyścił świątynię jerozolimską. Później jednak został pokonany przez Judę Machabeusza, który w r.165 p.Chr. oczyścił i na nowo poświęcił świątynię. Od tego czasu Żydzi obchodzą pamiątkę tego wydarzenia jako święto Hanuka. (Jan.10,22).

Ostatni tydzień (Dan.9,27) jest okresem czasów ostatecznych i wkrótce się wypełni. Antychryst na 7 lat zawrze przymierze z Izraelem (Jan.5,43). Ten 70-ty tydzień będzie podzielony na dwa okresy po 3,5 roku. (Dan.7,25; 12,7 oraz Obj.11,2-3; 12,6). A w połowie tego tygodnia położy kres ofiarom krwawym i bezkrwawym...(Dan. 9,27). W połowie tygodnia tj. po 3,5 roku = 42 miesiące = 1260 dni antychryst sprzeniewierzy się Izraelowi i przestanie udawać Mesjasza. Objawi się on jako człowiek grzechu, syn zatracenia. (2 Tes.2,3) Zerwie przymierze z Izraelem i zbeszcześci świątynię. (Mat.24,5; Mk.13,14-19 i Dan.9,27). Wystąpienie antychrysta przeciwko Izraelowi będzie trwać do końca drugiego 3,5 roku. Koniec niewoli babilońskiej nie oznacza rozpoczęcia okresu panowania Izraela. Czas 70 tygodni jest potrzebny na jego wypróbowanie. Musi nastąpić dalsze odstępstwo, prześladowanie, opamiętanie i jego nawrócenie (Dan.9,24), i wtedy nadejdzie dawno oczekiwany okres pokoju dla Izraela.

Módlmy się!

OJCZE nasz kochany, dziękujemy CI w Imieniu PANA JEZUSA, że w tych ostatecznych dniach otwierasz nasze duchowe oczy abyśmy mogli widzieć ten chwalebny nadchodzący dzień naszego ZBAWICIELA. Amen.

(79–A1)