Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Tekst biblijny: List do Kolosan 1:15–17;
Data opublikowania: 17. 09. 2005
Czas odtwarzania: 21:59 min
Rozmiar pliku: 2970 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 303 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: List do Kolosan 1:15–17; Data opublikowania: 17. 09. 2005 Czas odtwarzania: 21:59 min Rozmiar pliku: 2970 kB Posłuchaj/Pobierz
|
Pomiędzy wieloma nazwami i tytułami, jakie w Piśmie Świętym odnoszą się do PANA JEZUSA szczególne znaczenie ma słowo „Pierworodny.” DUCH BOŻY w tym Imieniu wiąże szczególną godność i wysokie stanowisko, które pozwalają poznać coś z wielkości i świętości „Człowieka PANA JEZUSA CHRYSTUSA.” Niektóre określenia biblijne zrozumiemy i poznamy ich głębsze znaczenie tylko wtedy, gdy spojrzymy na nie nieco bliżej w oparciu o Pismo Święte. W naszej mowie potocznej słowo „pierworodny” nie ma zbyt dużego znaczenia dla osoby, która narodziła się jako pierwsza w rodzinie. W dziejach starotestamentowych było całkiem inaczej, gdyż pierworodnemu przysługiwało „prawo pierworodztwa,” powiązane z daleko sięgającymi przywilejami i błogosławieństwami.
Zgodnie z BOŻYM zarządzeniem, pierworodnym synem w rodzinie przysługiwało wysokie stanowisko. Nie tylko pierworodni wśród Izraelitów mieli uprzywilejowane stanowisko, lecz także wśród Egipcjan i innych narodów. Dopiero, gdy BÓG uśmiercił wszystkich pierworodnych w Egipcie, Faraon z rezygnował z oporu względem BOGA izraelskiego i uwolnił lud. Ten BOŻY sąd, który dotknął pierworodnego syna Faraona, spowodował poddanie się wyrokowi BOŻEMU. Na podstawie tego BOŻEGO ratunku wszystko, co pierworodne w Izraelu, zostało ogłoszone własnością BOŻĄ. „Wszystko, co u Izraelitów otwiera łono matki, zarówno u ludzi jak i u bydła, do MNIE należy.”- Powiedział BÓG. (2Mojż.13,2). Wszystko, co pierworodne rodzaju męskiego, należało do BOGA i musiało być wykupione. (2Mojż.13,13).
Prawo pierworodztwa mogło być przekazywane na innego syna w rodzie, w przypadku, gdy syn pierworodny nie odpowiadał związanej z tym przywilejem godności. Ojciec miał wtedy prawo przekazania błogosławieństwa związanego z pierworodztwem na innego syna. Tak np. odmówił Jakub prawa pierworodztwa Rubenowi, ze wzgłędu na niewłaściwy wyczyn, jakiego się dopuścił. Prawo to i związane z nim błogosławieństwo rozdzielone zostały na trzech synów. Juda otrzymał pozycję uprzywilejowaną. Józefowi dano podwójne dziedzictwo a Lewiemu pozycję kapłana. Gdy faraon otrzymał polecenie wypuszczenia Izraela, Mojżesz musiał powiedzieć władcy Egiptu następujące słowa: „Tak mówi PAN: Moim synem pierworodnym jest Izrael. Mówię do ciebie: Wypuść syna mojego, aby MI służył. Jeśli będziesz się wzbraniał od wypuszczenia go, JA zabiję twego syna pierworodnego.” (2Mojż.4,22-23).
W tym tkwiła najważniejsza przyczyna odrzucenia przez Faraona BOŻEGO żądania i zatwardzenia przez niego serca, gdyż wraz z tym tytułem „pierworodny” nadana została Izraelowi godność, czyniąca z niego najbardziej doniosły naród w historii świata. Zaakceptowanie BOŻEGO żądania było dla Faraona uznanie uprzywilejowanej pozycji Izraela. Tę uprzywilejowaną pozycję w dziejach świata zawdzięcza Izrael BOŻEMU wyborowi i powołaniu. Wiele lat przedtem, zanim pojawił się Izrael jako naród, istniały inne ludy i królestwa. Izrael nie był, więc najstarszym narodem w historii, lecz z punktu widzenia dziejów zbawienia był najważniejszy, gdyż jemu BÓG dał synostwo, przymierze, Prawo i obietnice; i z niego to pochodził wg. ciała nasz ZBAWICIEL, CHRYSTUS PAN. To też jest tym decydującym powodem, do dnia dzisiejszego nienawiści w stosunku do Żydów.
Pismo Święte stwierdza, że dary łaski i powołania BOŻE są nieodwołalne. Obietnice MESJASZA, w Starym Testamencie ściśle były związane z domem Dawida. Na życzenie Dawida, aby zbudować BOGU dom, BÓG odpowiedział obietnicą: „A gdy dopełnią się dni twoje i zaśniesz ze swoimi ojcami, JA wzbudzę ci potomka po tobie, który wyjdzie z twego łona, i utrwalę twoje królestwo. ON zbuduje dom Mojemu Imieniu i utwierdzę tron Królestwa na wieki. JA będę mu OJCEM, a on będzie mi synem; gdy zgrzeszy, ukarzę go rózgą ludzką i ciosami synów ludzkich. Lecz łaska MOJA od niego nie odstąpi, jak odjąłem ją Saulowi, którego usunąłem sprzed ciebie. I trwać będzie twój dom i twoje królestwo na wieki przede MNĄ; tron twój też utwierdzony będzie na wieki.” (2Sam.7,12-16).
Wraz z tą wypowiedzią BÓG dał rodowi Dawida dalekosiężną obietnicę, która znalazła swe wypełnienie w PANU JEZUSIE SYNU Dawidowym. Salomon, który spośród wielu synów Dawida otrzymał prawo pierworodztwa, będąc prototypem prawdziwego SYNA Dawidowego, którym był PAN JEZUS. Dlatego już w prorockich wypowiedziach Starego Testamentu była mowa o przekazaniu prawa pierworodztwa na obiecanego MESJASZA. W Psalmie 89,28 czytamy: „JA zaś uczynię GO pierworodnym, najwyższym wśród królów Ziemi.” Również Dawid wskazuje na wzniosłą pozycję swego SYNA, jaką dał mu BÓG: „Rzekł PAN PANU memu: Siądź po prawicy MOJEJ.” (Ps.110,1). Była to tajemnica, której uczeni w Piśmie nie potrafili wyjaśnić, pomimo, że jest ona tak prosta. (Mat.22,41-46).
Ewangeliści: Łukasz jak i Mateusz większą uwagę zwrócili na rodowód, który był doprowadzony aż do Dawida i dalej. Józef jak i Maria pochodzili z domu i rodu Dawida. Jako Pierworodny miał PAN JEZUS usprawiedliwione prawo do tronu Dawidowego. Tego BOŻEGO prawa dziedzicznego nie mogli zaprzeczyć uczeni w Piśmie ani faryzeusze. Nigdy też nie zarzucano PANU JEZUSOWI, że nieprawnie przyjął tytuł „SYNA Dawidowego.” Kiedy anioł Gabriel oznajmił narodzenie się ZBAWICIELA, powiedział: „I da MU PAN BÓG tron Jego ojca Dawida. (Łuk.1,32). Ap. Paweł, ze swoich ostatnich listów napomina Tymoteusza pisząc: „Miej w pamięci CHRYSTUSA, który został wskrzeszony z martwych, jest z rodu Dawidowego, według mojej Ewangelii.”
Słowo „pierworodny” otrzymuje szczególną godność przez dodanie określenia: „Pośród wszelkiego stworzenia.” Nigdy nie będziemy mogli zrozumieć w pełni tego wyrażenia. Lecz DUCH BOŻY daje nam odczucie z doniosłości Jego pozycji, ponieważ łączy się z tajemnicą stania się PANA JEZUSA prawdziwym człowiekiem. Inaczej mówiąc: „STWÓRCA wszelkich rzeczy staje się prawdziwym człowiekiem.” Uzasadnienie tego mamy w Liście do Kol.1,15-17 gdzie jest napisane: „ON jest obrazem BOGA niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia. Ponieważ w NIM zostało stworzone wszystko, co jest na Niebie i na Ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwieszchności; wszystko przez NIEGO i dla NIEGO zostało stworzone.” Argumentacja ta jest tak logiczna, że nie wymaga wyjaśnień. Niepojęty jest jednak fakt, że ludzie mieli GO za nic i przeznaczyli MU najhaniebniejsze miejsce, jakie mogło istnieć – krzyż. To, że PAN JEZUS stał się człowiekiem jest i pozostanie tajemnicą, ale że STWÓRCA wszystkich rzeczy został osądzony przez swe stworzenie i przybity do krzyża, jest i pozostanie niepojęte po wszystkie wieki wieczne. Jest to najwyższy wyraz BOŻEJ miłości.
Największym niebezpieczeństwem, jakie może mieć miejsce w życiu człowieka wierzącego, jest utrata PANA JEZUSA z duchowego pola widzenia. Dlatego DUCH BOŻY wciąż na nowo przedstawia nam Osobę PANA JEZUSA abyśmy doszli do głębokiego poznania SYNA BOŻEGO. Kto nie zna PANA JEZUSA, ten także nie zna pozycji, jaką każdy wierzący ma w CHRYSTUSIE PANU. Zmartwychwstanie PANA JEZUSA jest historycznym momentem w dziele zbawienia, ponieważ jest początkiem nowych dziejów ludzkości. Tak samo konieczne jest, aby wszyscy, którzy są CHRYSTUSOWI, stali się wraz z NIM jednym w podobieństwo Jego śmierci, aby mogli się stać tym samym w JEGO zmartwychwstaniu, gdyż PAN CHWAŁY stał się człowiekiem.
Tytuł „pierworodny” odnosi się zawsze do jego pozycji jako człowieka, podczas gdy określenie „jednorodzony” świadczy o nadzwyczajności JEGO SYNOSTWA BOŻEGO. BÓG jednoczy te dwie cechy w jednej Osobie: „SYN BOŻY i SYN CZŁOWIECZY.” Dlatego mówi się o PANU JEZUSIE jako o SYNU CZŁOWIECZYM, który jest w Niebie. Ta chwała „PIERWORODNEGO” będzie wiecznie trwającą częścią wszystkich, którzy narodzili się na nowo. Pomiędzy wypowiedzią „Pierworodny z umarłych” a „Pierworodny umarłych” istnieje różnica. W przypadku „Pierworodny z umarłych” przedstawiony jest PAN JEZUS jako rządzący autorytet. Natomiast „Pierworodny umarłych” dotyczy autorytetu jako sędziego i władcy. Jest ON, bowiem Sędzią świata, który ma władzę nad śmiercią i wszystkimi zmarłymi; ponieważ BÓG OJCIEC przekazał cały Swój sąd Swojemu SYNOWI i będzie ON go sprawował jako SYN CZŁOWIECZY.
PAN JEZUS powiedział: „Dana MI jest wszelka moc na Niebie i na Ziemi.”(Mat.28,18). Oraz: „JA mam klucze śmierci i piekła.” (Obj.1,18). Klucze są symbolem władzy, gdyż ten, kto ma klucze, ten otwiera i zamyka. Również i ci, którzy są CHRYSTUSOWI, muszą stanąć przed JEGO sądem, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe. (2 Kor.5,10).
Módlmy się!
Drogi nasz PANIE JEZU, dziękujemy CI, że dla naszego ratunku stałeś się SYNEM CZŁOWIECZYM, aby w ciele ludzkim wypełnić to, czego żaden z ludzi nie był wstanie wykonać. Potem przyjąłeś ten straszny wyrok śmierci, biorąc na SIEBIE nasze przestępstwa, abyśmy nie musieli ginąć w wiecznym zatraceniu. Chociaż trudno jest nam zgłębić TWOJĄ miłość, to wierzymy, że tak jest naprawdę, bo świadczy o tym w sercach naszych DUCH Święty. Niech CI płynie z naszych serc dziękczynienie i uwielbienie. Amen.