Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Teksty biblijne: List do Hebrajczyków 1:6–10;
List do Filipian 2:5–11
Data opublikowania: 27. 11. 2004
Czas odtwarzania: 20:19 min
Rozmiar pliku: 2744 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 261 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Teksty biblijne: List do Hebrajczyków 1:6–10; List do Filipian 2:5–11 Data opublikowania: 27. 11. 2004 Czas odtwarzania: 20:19 min Rozmiar pliku: 2744 kB Posłuchaj/Pobierz
|
Osoba PANA JEZUSA, szczególnie w obecnych czasach, wzbudza różne kontrowersje. Niektóre teorie są przerażające, dlatego nie będę o nich wspominał. Najbardziej rozpowszechnioną teorią jest, że PAN JEZUS jest pierwszym stworzeniem. Pomimo, że autor Listu do Hebrajczyków wyraźnie stwierdza boskość PANA JEZUSA wyrażając to w słowach: „I znowu, kiedy wprowadza pierworodnego na świat mówi: Niechże MU oddają pokłon wszyscy aniołowie BOŻY. O aniołach wprawdzie mówi: Aniołów swych czyni ON wichrami, a sługi swoje płomieniami ognia; Lecz do SYNA: Tron Twój, o BOŻE, na wieki wieków. Berłem sprawiedliwym berło Królestwa Twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił CIĘ, o BOŻE, BÓG Twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy Twoich. Oraz: Tyś PANIE, na początku ugruntował Ziemię i Niebiosa są dziełem rąk Twoich.” (Hebr.1,6-10). Oprócz tego, jest jeszcze wiele innych miejsc.
To ciekawe, że zwolennicy zaprzeczający ten pogląd, że PAN JEZUS jest BOGIEM, nie potrafią odpowiedzieć na argumenty biblijne potwierdzające te prawdy. W tych ostatecznych czasach pojawiają się również i tacy, którzy uważają PANA JEZUSA za postać mityczną stworzoną przez apostołów. Zaprzeczając istnieniu PANA JEZUSA, chcą usprawiedliwić własne postępowanie, przepojone grzechem i nienawiścią. Jeszcze niektórzy jedynie widzą założyciela Kościoła chrześcijańskiego. Zwróćmy szczególną uwagę jak często w tradycji ludowej PAN JEZUS jest przedstawiany jako niemowlę na rękach matki.
Obraz PANA JEZUSA uzależnionego od ludzi, a zwłaszcza od Marii jest wygodną koncepcją. Obrazy te są nie tylko wizją artysty, ale również wyobrażeniami o PANU JEZUSIE spotykanymi u wielu ludzi. Łatwiej modlić się do dorosłej matki niż do małego bezradnego dziecka. Stan taki obrazuje naszą pobożność, w której osoba PANA JEZUSA znajduje się na drugim planie. Postawy te prowadzą do smutnego wniosku. Bowiem pomniejszanie roli PANA JEZUSA i sprowadzanie Jego życia do wymiarów ludzkich, sprawia, że wielu pozornie wierzących, żyje poza łaską BOŻĄ. Szatan w ten sposób odnosi zwycięstwo. Na pierwszy rzut oka niby wszystko jest w porządku a jednak tak nie jest.
Kościół istnieje i rozwija się, wierni biorą aktywny udział w życiu wspólnoty, jednak nadal żyją w grzechu, ponieważ ignorują osobę PANA JEZUSA. Wielu tzw. chrześcijan żyje poza łaską zbawienną i to jest najsmutniejsza prawda. Biblia jednak ukazuje inny obraz PANA JEZUSA. Np. w Liście do Filip.2,5-11 czytamy: „Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w CHRYSTUSIE JEZUSIE, który chociaż był w postaci BOŻEJ, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym BOGU, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył Samego Siebie i był posłuszny aż do śmierci krzyżowej. Dlatego też BÓG wielce GO wywyższył i obdarzył GO Imieniem, które jest ponad wszelkie Imię, aby na Imię JEZUSA zginało się wszelkie kolano na Niebie i na Ziemi i pod Ziemią. I aby wszelki język wyznawał, że JEZUS CHRYSTUS jest PANEM, ku chwale BOGA OJCA.” Wersety te są hymnem na Jego cześć. W tym urywku Apostoł Paweł użył kilka określeń o naturze PANA JEZUSA. Jego pochodzenie jest wyrażone trzema sformułowaniami: „CHRYSTUS PAN jest w postaci BOŻEJ.” Jest „równy BOGU,” „ma Imię ponad wszelkie Imię.” Jakie prawdy kryją w sobie te trzy sformułowania?
PAN JEZUS nie był postacią anielską ani ludzką, lecz postacią BOŻĄ. Na podstawie tego zwrotu wyraźnie się stwierdza, że PAN JEZUS jest BOGIEM; jest „jednorodzony,” a nie „stworzony.” (Jan.1,18). Jego istnienie wynika z innej zależności niż istnienie człowieka. Ponieważ PAN JEZUS został zrodzony, dlatego ma naturę BOŻĄ. Następne określenie brzmi: PAN JEZUS jest „równy BOGU.” Na podstawie tego, co już zostało powiedziane, znaczenie tego zwrotu jest jasne i nie potrzebuje komentarza. Warunkiem równości jest przynależność do tego samego rodzaju bytu. Anioł jest równy aniołowi, zaś człowiek jest równy człowiekowi.
Trzecim zwrotem określającym Osobę PANA JEZUSA jest Jego Imię. Biblia mówi:, „Dlatego też BÓG wielce GO wywyższył i obdarzył GO Imieniem, które jest ponad wszelkie Imię.”(Fil.2,9). Każda istota w danym bycie ma imię. Zwierzęta mają różne imiona. Jedne nazywają się gołębiami, inne lwami a jeszcze inne zającami czy owadami. Biologowie systematycznie ułożyli listę ustanawiającą hierarchię wśród zwierząt. Na takiej liście słoń będzie stał wyżej niż ważka.
To, co wyróżnia osobę ludzką to jest jej imię. W społeczeństwie ludzkim występuje zróżnicowanie ludzi. Pewne osoby ze względu na walory umysłowe czy zawodowe zajmują wyższe miejsca, a inne niższe w hierarchii społecznej. Przez fakt, że osobę utożsamiamy z imieniem, można stwierdzić wyższość jednych imion nad innymi. W państwie najwyższą pozycję zajmuje król lub przewodniczący Rady Państwa. Osoba piastująca ten urząd staje się najważniejszą osobą w danym społeczeństwie.
Najwyższym imieniem we wszechświecie jest Imię BOGA. ON objawił to Imię ludzkości. Nie ma równego MU Imienia i nikt nie jest obdarzony tym Imieniem, tylko Sam PAN JEZUS. Fragment z Listu apostolskiego mówi, że PAN JEZUS otrzymał Imię przewyższające wszelkie ludzkie imiona i nie ma ważniejszego imienia niż Imię JEZUS. W Liście do Filip.2,10 czytamy: „Aby na Imię JEZUSA zginało się wszelkie kolano na Niebie i na Ziemi, i pod Ziemią.” Należy również podkreślić, że Imię JEZUS jest równe Imieniu JAHWE. Jedno i drugie to najważniejsze Imiona na świecie. W błędzie są ci, którzy chcą pomniejszyć Osobę PANA JEZUSA. Biblia nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do miejsca należnego PANU JEZUSOWI.
Apostoł Paweł pisząc o wielkości PANA JEZUSA ukazuje Jego czyny. Jako równy BOGU dobrowolnie zrezygnował z przysługujących MU zaszczytów. PAN JEZUS wyparł się Samego Siebie, zrezygnował z wielkości i na pewien czas stał się kimś innym. Przebył drogę człowieka ze wszystkimi jego konsekwencjami. Narodził się w ludzkiej rodzinie. Był niemowlęciem całkowicie zależnym od innych. Matka karmiła GO, uczyła chodzić i mówić. Był dzieckiem a potem młodzieńcem, cierpiał głód i zmęczenie. Stał się sługą. Tylko w jednej rzeczy nie utożsamił się z ludzkością. Słowo BOŻE mówi, że był posłuszny aż do śmierci krzyżowej. (Fil.2,8).
Jakże inaczej wygląda życie człowieka. Ludzkość od pierwszego Adama, aż do dnia dzisiejszego, nie jest posłuszna BOGU. Ludzie żyją w ciągłym buncie przeciw BOŻEMU Prawu. PAN JEZUS nie stał się człowiekiem z egoistycznego powodu, nie była to też próba sprawdzenia sposobu życia ludzi. Motywem działania PANA JEZUSA była miłość. PAN JEZUS przyszedł na świat z miłości do zbuntowanego człowieka. Został ukrzyżowany jako BARANEK ofiarny dla ratowania ludzkości. Ludzka natura została skażona grzechem. Każdy człowiek na mocy Prawa BOŻEGO musiał ponieść śmierć.
Słowo BOŻE mówi, że „zapłatą za grzech jest śmierć.”(Rzym. 6,23). Nawet jeden grzech popełniony przez człowieka musi spowodować trwałe oddzielenie od BOGA, ponieważ pociąga za sobą śmierć we wszystkich wymiarach ludzkiej egzystencji, a przed tymi konsekwencjami nie można uciec. Wielkie czyny dokonane przez człowieka nie zmienią jego losu; nie pomogą posty, pielgrzymki, umartwienia, dobre uczynki, pobożne życie, gdyż człowiek, który zgrzeszył winien jest śmierci wiecznej. Śmierć jest zapłatą za grzech. PAN JEZUS przyszedł na świat, aby uratować ludzkość od tej śmierci wiecznej. Jego śmierć zastąpiła moją śmierć. ON umarł za mnie. Poniósł karę za mój grzech. Czyn PANA JEZUSA był możliwy, gdyż ON był posłuszny aż do śmierci. A jako jedyna istota bezgrzeszna mógł ponieść śmierć zastępczą.
Przepisy Zakonu mówią, że ofiarę za grzech można złożyć tylko i wyłącznie z baranka bez skazy. Z nich składano ofiary w Starym Testamencie. Nie były one jednak doskonałe. Ofiary składane przez istoty stojące niżej w hierarchii BOŻYCH stworzeń nie mogły na wieki wykupić człowieka z niewoli grzechu. Ofiary starotestamentowe miały ograniczoną moc i musiały być składane ustawicznie w każdym przypadku popełnienia grzechu. PAN JEZUS jako istota doskonała stał się ofiarą doskonałą. Z miłości do nas zgodził się na takie poświęcenie. Przez Jego ofiarę otrzymaliśmy pewność życia wiecznego. Imię „JEZUS” jest najwyższym Imieniem we wszechświecie. Przez PANA JEZUSA mamy możliwość powrotu do utraconego raju. Nikt inny nie może i nie jest wstanie zapewnić nam zbawienia.
Drogi Przyjacielu! Jeśli pragniesz być zbawiony przyjdź do PANA JEZUSA, wyznaj MU swój grzech i powierz MU swoje życie, a wtedy skorzystawszy z łaski BOŻEJ będziesz miał na wieki udział w BOŻYM Królestwie.
Módlmy się!
BOŻE drogi, jak wielkie jest Twoje miłosierdzie. Nie chciałeś mojej śmierci, ale objawiłeś mi mojego WYBAWICIELA. Czym CI mam zapłacić za ten niebiański dar? Oto moje życie składam u stóp mego ZBAWICIELA, który mnie wykupiłeś z mocy diabła za cenę Swojej niewinnej Krwi przelanej w mękach krzyżowych na Golgocie. Nie należę już do siebie, lecz jestem Twoją własnością. Niech Twój DUCH prowadzi mnie do Niebiańskiej Ojczyzny, za którą tęskni dusza moja. Amen.