Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik
Tekst biblijny: List do Rzymian 4:25; 5:1,9
Data opublikowania: 26. 06. 2004
Czas odtwarzania: 21:30 min
Rozmiar pliku: 2902 kB
Posłuchaj/Pobierz
|
Audycja nr: 239 Przygotował: Pastor Henryk Zagrodnik Tekst biblijny: List do Rzymian 4:25; 5:1,9 Data opublikowania: 26. 06. 2004 Czas odtwarzania: 21:30 min Rozmiar pliku: 2902 kB Posłuchaj/Pobierz
|
Dzieło BOŻE dokonane przez śmierć CHRYSTUSA PANA na Golgocie dopomaga człowiekowi zmienić stosunek do BOGA. Zamiast nieprzyjaźni i buntu pojawia się miłość i zaufanie. W jaki sposób to się staje? Już cierpiący Hiob zadał sobie pytanie: „Jak mógłby człowiek mieć słuszność w obliczu BOGA?” Lub inaczej mówiąc, w jaki sposób człowiek może usprawiedliwić się przed BOGIEM? Na to pytanie Pismo Święte tak odpowiada: „I są usprawiedliwieni darmo, z łaski Jego, przez odkupienie w JEZUSIE CHRYSTUSIE.” (Rzym.3,24). Gdy zaś, kto nie spełnia warunków, ale wierzy w Tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje się za sprawiedliwość.” „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z BOGIEM przez PANA naszego JEZUSA CHRYSTUSA.” (Rzym.5,1).
Usprawiedliwienie grzesznika przed świętym BOGIEM dokonuje się wyłącznie na zasadzie łaski BOŻEJ okazanej w stosunku do Jego nieposłusznego stworzenia. Usprawiedliwienie jest przeciwieństwem potępienia. Jeśli ktoś zostaje skazany wyrokiem sądowym, jest uznany za przestępcę. Jeśli potem zostanie ułaskawionym, jest zwolniony od ponoszenia kary za swoje przestępstwo. Nie jest to jednak usprawiedliwienie lub ogłoszenie kogoś za niewinnego, gdyż w zasadzie sąd nie może uniewinnić przestępcy. To, czego nie może dokonać prawo reprezentowane przez sąd, to czyni BÓG w Swojej łasce. Usprawiedliwienie jest aktem BOŻYM, przy pomocy, którego usprawiedliwia ON wierzących w CHRYSTUSA PANA.
Usprawiedliwienie nie jest przeżyciem religijnym przychodzącego w opamiętaniu grzesznika i nie zależy też od poziomu jego osobistego uświęcenia. Jest to raczej dzieło Samego BOGA, który ogłasza wierzącego grzesznika za usprawiedliwionego. Ap. Paweł mówi o PANU JEZUSIE: „Który został wydany za grzechy nasze i wzbudzony z martwych dla usprawiedliwienia naszego. Usprawiedliwieni tedy z wiary, mamy pokój z BOGIEM przez PANA naszego, JEZUSA CHRYSTUSA.” (Rzym.4,25 i 5,1). Zmartwychwstanie PANA JEZUSA jest dowodem ostatecznego rozwiązania problemu grzechu. Zmartwychwstanie PANA JEZUSA jest dowodem naszego usprawiedliwienia. Pismo Święte powiada: „Tym bardziej, więc teraz usprawiedliwieni Krwią Jego, będziemy zachowani od gniewu.” (Rzym. 5,9).
Śmierć SYNA BOŻEGO całkowicie zaspokoiła wymagania BOŻE i dlatego BÓG wzbudził GO z martwych. Jeżeli przyjmujemy PANA JEZUSA, bierzemy też na siebie Jego dzieło dokonane za nas i w ten sposób zostajemy usprawiedliwieni. Usprawiedliwienie jest, więc już faktem dokonanym a dowodem tego jest wzbudzenie PANA JEZUSA z martwych! Zatem nasze usprawiedliwienie opiera się na solidnym fundamencie działania BOŻEGO. Usprawiedliwienie wierzącego grzesznika dokonuje się wyłącznie z łaski BOŻEJ. Łaska zawsze przeciwstawia się uczynkom. W Liście do Rzymian czytamy: „I są usprawiedliwieni darmo, z łaski Jego.” Słowo darmo oznacza, że za swoje usprawiedliwienie nie musimy niczym płacić. Grzesznik usprawiedliwiony darmo z łaski BOŻEJ jest przyjmowany przez BOGA bez względu na swoje zalety, wady czy osiągnięcia. Żadne dobre uczynki nie mają wpływu na nasze usprawiedliwienie. W Liście do Rzymian w rozdz. 5-tym Ap. Paweł podaje warunki BOŻEGO usprawiedliwienia. Określa je trzema zwrotami: Byliśmy słabi, byliśmy grzesznikami, byliśmy nieprzyjaciółmi BOŻYMI.
Inaczej mówiąc nie byliśmy wstanie dopomóc sobie, potępiało nas własne postępowanie, znajdowaliśmy się wstanie wojny z BOGIEM. Ale BÓG, aby okazać się sprawiedliwym, oddał za nas pod sąd CHRYSTUSA PANA i na NIM wywarł Swój gniew za grzechy świata, a teraz każdego wierzącego w PANA JEZUSA grzesznika ogłasza za usprawiedliwionego. Jest to przejaw łaski, niezasłużonej przychylności BOGA w stosunku do wierzących grzeszników. CHRYSTUS PAN stał się „Końcem Zakonu,” aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy. BOŻA sprawiedliwość domaga się kary za naruszenie prawa. PAN JEZUS w zastępstwie za nas tę karę wziął na Siebie. Już przez proroka Izajasza BÓG powiedział: „Sprawiedliwy Mój Sługa wielu usprawiedliwi i Sam ich winy poniesie.” (Iz.53,11).
Przelanie Jego Krwi w czasie tej zastępczej śmierci stało się podstawą naszego usprawiedliwienia. Ze względu na tę śmierć zostaliśmy uznani za sprawiedliwych. Jedynie to dokonane przez SYNA BOŻEGO dzieło liczy się przed trybunałem Niebios. A teraz zwróćmy uwagę na skutki naszego usprawiedliwienia. Pismo Święte powiada: „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z BOGIEM przez PANA naszego JEZUSA CHRYSTUSA.” Znikł stan wrogości między człowiekiem i BOGIEM. Usprawiedliwienie jest czymś więcej od przebaczenia czy uniewinnienia. BOŻE usprawiedliwienie obejmuje nie tylko przebaczenie grzechów, ale udziela także sprawiedliwości CHRYSTUSOWEJ i dokonuje przywrócenia wierzącego grzesznika do społeczności z BOGIEM. BÓG nie tylko przebacza, ale i powołuje do Swojej rodziny, nie tylko uniewinnia, ale i wywyższa. Biblia mówi: „Ale wy jesteście w CHRYSTUSIE JEZUSIE, który stał się dla was mądrością, poświęceniem i odkupieniem.” (1Kor.1,30). Będąc usprawiedliwieni, jesteśmy uwolnieni od nadchodzącego gniewu i pewni tego, że kogo BÓG usprawiedliwi, tego i uwielbi.
Jakże błogosławiona jest przyszłość człowieka usprawiedliwionego! Jest ON na wieki uwolniony od potępienia, jego grzechy zostały przykryte szatą sprawiedliwości ODKUPICIELA. W jaki sposób możemy dostąpić tego usprawiedliwienia? Usprawiedliwienie BOŻE staje się nam dostępne przez wiarę. W Liście do Rzym.3,28 jest napisane: „Uważamy, bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków Zakonu.” Wiara, więc jest środkiem, przy pomocy, którego otrzymujemy tę sprawiedliwość. Człowiek może pojednać się z BOGIEM tylko przez przyjęcie Jego warunku pojednania. BÓG godzi się tylko na taki pokój, jaki Sam proponuje w oparciu o krzyż Golgoty, gdyż pragnie, aby wszystko „pojednało się z NIM dzięki przywróceniu pokoju przez Krew Krzyża Jego.” (Kol.1,20). Kiedyś niewypłacalny dłużnik trafiał do więzienia. Gdy jego przyjaciel spłacił jego dług, a pokwitowanie wręczył więźniowi, który je przyjął – opuszczał mury więzienia. Spłacenie długu przez innego człowieka zwalniało więźnia od odbywania kary. Jednak więzień nie miałby z tego żadnej korzyści, gdyby nie przyjął dowodu potwierdzającego fakt uregulowania długu. Wiara przyjmuje to, co zostało dokonane. Dlatego „gdy ktoś nie spełnia uczynków, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość.” (Rzym.4,5).
Drogi Przyjacielu! Czy wierzysz w to, co zostało za ciebie dokonane na Krzyżu Golgoty? Czy przyjąłeś już Zbawiciela, wiedząc, że tylko przez Niego możesz otrzymać usprawiedliwienie przed BOGIEM? PAN JEZUS powiedział: „JA jestem drzwiami, jeśli kto przeze MNIE wejdzie, zbawiony będzie” (Jan10,9). Ktoś może powiedzieć, że w liście Ap Jakuba 2,24 mówi się o usprawiedliwieniu z uczynków, a nie tylko z wiary. Czy między tym stwierdzeniem a oświadczeniem Ap. Pawła, że „usprawiedliwienie dokonuje się przez wiarę niezależnie od uczynków Zakonu,” zachodzi jakaś sprzeczność? Na pewno nie. Słowo BOŻE nie zaprzecza sobie. Zarówno Ap. Jakub jak i Ap. Paweł pisali pod natchnieniem DUCHA Świętego. Ap. Paweł mówi o usprawiedliwieniu grzesznika przed BOGIEM. Dokonuje się ono nie na podstawie naszych uczynków, lecz wyłącznie wiary. Natomiast Ap. Jakub pisze o usprawiedliwieniu przed ludźmi, tak jak o ludzkim aspekcie usprawiedliwienia. W chrześcijańskim Kościele wielu ludzi wierzy w PANA JEZUSA, ale nie wielu może to potwierdzić faktami swego charakteru i życia. Autentyczne usprawiedliwienie z wiary widzialnie przejawia się w sposobie życia ludzi zbawionych i o tym właśnie pisze Ap. Jakub.
Jeżeli wiarą przyjęliśmy PANA JEZUSA do swego życia, to czy nasze zachowanie się wobec innych ludzi nie dostarcza dowodów na potwierdzenie tego faktu? Dlatego Jakub pisze: „powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków.” (Jak.2,8). Dzieło dokonane przez śmierć CHRYSTUSA PANA przyjmuje się wiarą. Jeżeli tego jeszcze nie uczyniłeś, to możesz uczynić to teraz. Nie ma bowiem żadnego potępienia dla tych, którzy są w CHRYSUSIE JEZUSIE naszym PANU.
Módlmy się!
OJCZE nasz kochany, mój rozum nie jest wstanie pojąć jak wielką miłością darzysz zgubionego grzesznika. Posłałeś Swojego umiłowanego SYNA, aby ratować mnie od wiecznego zatracenia. To ON wziął mój grzech na Siebie i wycierpiał krzyż przelewając Swą niewinną Krew abym był usprawiedliwiony darmo, z łaski i mógł przebywać w wiecznej radości z TOBĄ. Amen.